संपादकीय
ध्यक्रांतिकारक भगवान बिरसा मुंडा यांच्या जयंती विशेष लेख...
"आदिवासींचा उलगुलान - भगवान बिरसा मुंडा"
आदिवसी जननायक,अध्यक्रांतिकारक भगवान बिरसा मुंडा,आदिवासी समाजासाठी
वयाच्या तारुण्यातील केवळ २५व्या वर्षी प्रस्थापित व्यवस्थेशी लढा देऊन,आज
या आदिवासी जण जमातींच्या अस्तित्वाची ज्योत पेठवून,"विद्रोही उलगुलान" चा
संघर्षाचा आवाज उठवणारे भगवान बिरसा मुंडा यांची आज जयंती त्या
निमित्त,त्यांच्या विषयी दोन शब्द....
आदिवासी,जे या मातृभूमीच्या खुशीत जन्म घेऊन,मूलनिवासी असून सुद्धा,ज्या
बाहेरून आलेल्या धूर्त मनुवाद्यांनी धर्म,कर्मकांड, ईश्वर,आत्मा,परमात्मा
आणि भाग्य असा डोस देऊन सदैव आपल्या गुलामीत ठेऊन,आक्रमनाणे शोषण,आदिवासी
स्त्रियांवरील अत्याचार करणाऱ्या या आक्रमक पुढाऱ्यांनी आपल्या शस्त्राचा
वापर करून आम्हा आदिवासींना आमच्या मालकीच्या वस्तीतून हुसकावून
डोंगरी,दऱ्या खोऱ्याच्या अरण्यात वास कराया लावला,आमच्या पूर्वजांच्या
शेतजमिनी लुटल्या,आणि पूर्ण पने आदिवासींना आपले गुलाम केले,या आदिवसींना
कुठलाच वाली नव्हता,पुढे चालून आदिवासी प्रांतात ब्रिटिशांनी राजवट निर्माण
केली,पुन्हा जंगलखोऱ्यात राहणाऱ्या आदिवासींना या ब्रिटिशांनी "तूट पाडा व
राज्य जोडा",ह्या समीकरनाणे आपलं अस्तित्व टिकवले, मात्र आदिवासी वरील
अन्याय अत्याचार काही थांबले नाही,बंडखोर व दरोडेखोर असा शिका या आदिवासी
जमातीवर पडला होता, अश्या अवस्थेत या आदिवासी जमातीला कोणी वाली
नव्हता,कुठल्याही कारणास्थव स्वतःवरील अन्याय अत्याचारास दैवी कोप आणि
स्वतःच्या भाग्याला दोष देत हा समाज जगत असे...
इंग्रजांच्या अगमनानंतर त्यांनी अतिदुर्गम दऱ्यांखोऱ्यातून मार्ग काढीत
आदिवासी इलाख्यात गेले, तिथे प्रामाणिक व इमानदारीने छोटा नागपूर भागातील
मुंडा,उरॉव,हो इत्यादी तरुणांना शिक्षण दिले,त्या मनुस्मृती ने तर त्यांना
मनुष्यसुद्धा समजत नाही,आजही काही मानिवृत्तीचे शिक्षक आपला द्वेष दाखवत
आदिवासी विद्यार्थ्यांना वर्गाबाहेर बसवितात,असो,तर शिक्षणाचा खरा इमानदार
प्रयत्न या इंग्रज मंडळानी केला,म्हणून आज आपण शिक्षित आहोत,एव्हढेच नव्हे
तर इस्ट इंडिया कंपनीने आपल्या शूद्र तरुणांना आपल्या सैन्यात भरती केले व
त्यांच्या मुलांना शिक्षण दिले,परंतु अमानुषपणे छोटा नागपूर भागातील
आदिवासी जमातीवर लूटमार,अत्याचार चालूच होते,अनेक मुंडारी जमातीने विद्रोह
केला,आपल्या अस्तित्वासाठी शत्रुत्वावर वार करण्यास पुढाकार घेतले, अनेक
प्रसंगांना सामोरे गेले परंतु असा एकही पुढारी या आदिवासींना मिळाला
नाही,गुलामीला मुखणाऱ्या समाजात हिंदू धर्माने शिक्षणापासून दूर केले,अश्या
अवस्थेत १५ नव्हेंबर १८७५ साली उलिहातू या गावी कर्मीला सुगना मुंडा
यांच्या पोटी बिरसाचा जन्म झाला,त्या वेळी छोटा नागपूर भागात घनदाट
अरण्यातील गावात धर्मप्रचारार्थ जर्मन मिशनरीज पोहचले होते, आणि प्रचार
सुरू केला होता,बिरसा मुंडा यांच कुटुंब अत्यंत हालाकीची होती,आपल्याला
लागणारे अन्न पूर्वठा जर्मन मशनरीज धर्मस्थालांतराणी पूरवीत असे त्यामुळेे,
त्यात सुगना मुंडाने इसाई धर्म स्वीकारला होता,आणि आपल्या बिरसा चे नामकरण
"दाऊद बिरसा" असे ठेवण्यात आले,बिरसा सालगा गावांतील एक शाळेत शिक्षण घेत
होता,बिरसा मुंडा यांच वर्णन म्हणजे त्यांच्या जन्मापासून तो वैचारिक
दृष्टीकोनीक होता,इतर मुलांसारखे तो त्यांच्या आई वडिलांना कधी वाटलं
नाही,आपल्या समाजावरील होणाऱ्या अन्यायावर वेळोवेळी प्रश्न चिन्ह निर्माण
करायचा,संघर्षची,स्वातंत्र्याची भाषा बोलत असत...
बिरसा मुंडा जर्मन मशनरीज शाळेत शिक्षण घेऊन,तेथून प्रायमरी पास झाला आणि
बिरसा मुंडानी पुन्हा आपल्या मुंडारी संस्कृतीत प्रवेश घेतला,आदिवासी
मुंडा हा स्वतंत्र धर्माचा तो प्रचारक बनला,आपल्या नितीमुल्य,बुद्धिवान
विचारांनी तो आपल्या आदिवासी समाजावरील अन्याय अत्याचारास समाना करण्यास
तयार झाला त्यावेळी त्यांचं वय होत २१ वर्षे,इसाई,ख्रिस्ती, व अनेक धर्म
मार्तंडांनी मुंडारी समाजाला अधिक अधिक आपल्या धर्मात ओढवून घेण्यास
नवनव्हे उपक्रम राबवत असे,त्यांनी अशी ऑफर दिली की,मुंडाणी जर धर्म प्रवेश
केल्यास त्यांचे जमिनी त्यांना परत मिळतील,परंतु इंग्रज प्रशासनावरील
विश्वास या समाजाचा राहिला नव्हता अश्या अवस्थेत बिरसा मुंडाणी आपल्या
समाजातील इसाई धर्म,ख्रिश्चन धर्म स्वीकारून त्यांचे गुलाम झालेल्या सर्व
आदिवासींना आपल्या अस्तित्वासाठी लढा उभारण्यासाठी परत आणले,व त्या
व्यवस्थेविरुद्ध बंढ करून उठले,विद्रोह आवाज प्रत्येकांच्या कानात घुमत
होता,मुंडारी भाषेत याला,"उलगुलान" असे म्हणतात,बिरसा च्या अश्या वागण्याने
मशनरीज,ख्रिस्ती,धर्ममार्तंड बिरसा वेडा झाला असे अफवा पसरवले, शेजारील
काही वस्तीत काही आजाराने मृत्यूच्या संख्येत वाढ होत असताना,हे सर्व बिरसा
मुंडाच्या ह्या निच्छ वृत्तीच्या वागणुकीने ग्रामदेवतेचा कोप आहे,बिरसा ला
गावा बाहेर हाकला नाहीतर सर्वनाश होईल असे धास्ती या लोकांमध्ये
भरवून,मुंडाला गाव सोडून जाण्यास प्रवृत्त केले, पुन्हा यांच्या कढून वाढत
जाणाऱ्या अन्यायावरून मुंडारी जमातींनी बिरसा मुंडा च्या
प्रतीक्षेत,त्यांच्या येण्याची वाट पाहत,त्यांना दऱ्या खोऱ्यातून शोधून
आपल्या अस्तिवासाठी पुन्हा उभा केले, वयाच्या २३ व्या वर्षी बिरसा मुंडा
आपल्या प्रत्येक कुटुंबाला जोडत सुटला होता,प्रोबोधनीत करत होता,कुठलाही
धर्म आपल्यासाठी नाही,उलट आपल्याला गुलामीत राबवून आपल्याच मालकीच्या जमिनी
हडप करून आपल्यावर राज्य करत सुटलेल्या या मनुविकृतांचे पडदा फाश
करण्यासाठी प्रत्येकांनी उभारलं पाहिजे,तळागाळातील प्रत्येकाला बिरसा आपला
अनुयायी बनवत सुटला, त्यांच्या प्रत्येक अडचणी दूर करत होता,बिरसा
मुंडाच्या या वागण्याला त्यांना भगवान समबोधित केले,बिरसा मुंडानी स्वतंत्र
धर्म स्थापन केला आणि आदिवासी धर्मातील प्रत्येकांना प्रचारार्थ काही
प्रतिज्ञा दिले खलील प्रमाणे.
१) चोरी करणे,खोटे बोलणे ,हत्या करणे अन्याय आहे.
२) भिक्षा कोणीहि मागू नये.
३)आपला सर्व समाज गरीब आहे,पुरोहित आणि इतरांच्या आज्ञेवर विश्वास ठेवून बळी देणे,पूजा करणे बंध करा.
४) अनेक देवी देवतांची पूजा करू नका
५) भूतप्रेत हडळ पिशाच्च इत्यादिवर विश्वास ठेवू नका.
६) ताडी, हंडीया,महुआ हे सर्व मादक पदार्थ सैतानाचे घर आहे,या मादक प्राशनामुळे बुद्धि जड होते.
७) मुंग्या सारख सतत परिश्रम करत रहा.
८) पशुपक्षा प्रमाणे एकजुटीने जीवन जगणे शिका.
९) सर्वांवर प्रेम करा...
असे
उपदेश भगवान बिरसा मुंडा नी आपल्या समाजावर केला,आणि नव्या पर्वला सुरवात
केला...आज आदिवासी समाजाला या प्रतिज्ञेची गरज आहे,आजही हा समाज शैक्षणिक
प्रवाहापासून वंचित आहे,धर्म,कर्मकांड,गंडा दोरे,भूतप्रेत या थोतांड कथेत
आजही हा समाज गुरफटला आहे,आदिवासींना पौराणिक शस्त्राने "राक्षस"ही उपाधी
दिली,साधा उद्धहरण रामायणातील 'तडका राक्षस"ही एक आदिवासी..
बिरसा मुंडा आत्ता या आदिवासींचे भगवान झाले,हा
अध्यक्रांतिकारक,आदिवासी जननायक आजही आमच्या अस्तिवाची जाणीव करून देतात,
आज हा आदिवासी समाज स्मपुष्टात आहे यास एकमेव कारणीभूत असलेले ,हे भगवान
बिरसा मुंडा ,आपल्या वयाच्या २५ व्या वर्षी रांचीच्या कारागृहात आपल्या
समाजासाठी अखेरचा स्वास घेतला,आम्हाला इतिहास सांगतो बिरसा मुंडाचा पटकी या
रोगाणे मृत्यू झाला,मात्र खरे आजही लपतात, भगवान बिरसा मुंडा यांच मृत्यू
नव्हे तर हत्या झाली मित्रानो,त्यांचा अस्तित्व संपवू शकले,मात्र त्यांच्या
मुळे मिळालेल्या या "उलगुलान"चा अस्तित्व मात्र आजही कायमस्वरूपी ठिकून
आहे.
लेखक ;- श्रीपाद नागनाथ राऊतवाड
मदनूर जि.कामारेड्डी
मो.९९७००५२८३७
१४/११/२०१७
------------------------- -------------------------
आई बाबा निसर्गाची अनमोल भेट...
मुलांनो
तुम्ही देशाचे भविष्य आहात. आई बाबांच्या कष्टाचे मोल आहात. आई बाबांचे
सुख, शांती, आनंद, कौतूक, आणि स्वप्न सुद्धा तुम्हीच आहात. मुलांनो एक
गोष्ट नेहमी लक्षात ठेवायची या जगात तुम्हांला स्वकष्टाने सर्व प्राप्त होऊ
शकेल, पण आई आणि बाबांच निःस्वार्थ प्रेम कुठेही आणि कितीही मूल्य देऊन
तुम्ही प्राप्त करू शकणार नाही.
मुलांनो जगात केवळ आई आणि बाबाच एक
असे दैवत आहे ज्यांना अंत:करणातून नेहमी असे वाटत असते की आपली मुलं
आपल्या पेक्षा फार यशस्वी झाली पाहिजे. त्यांना जीवनातील सर्व सुखसोयी
मिळाल्या पाहिजे, मुलं नेहमी खुश आणि आनंदी राहीली पाहिजे. मुलांना जीवनात
यशस्वी करण्यासाठी केवळ आई वडील आपल्या स्वप्नांचा सुखाचा त्याग करतात.
वेळप्रसंगी उपाशी राहतात. अनवाणी पायाने आणि स्वतःहा फाटक्या कपड्यात राहून
सुद्धा तुम्हांस अगदी राज्या सारखे ठेवतात. तुम्हांला साधी ठोकर जरी लागली
तरी त्यांच काळीज लगेच दुःखाने पाझरायला लागतं. कितीतरी रात्र जागून आणि
पोटाला चिमटा देऊन ते तुम्हांला स्वतःची जगात एक ओळख घडवायला सुसज्ज करतात.
या पृथ्वीतलावर मुलांच सुख पाहून खुश होणारे केवळ आई बाबाच असतात.
म्हणून
ही सर्व मुलांची नैतिक जबाबदारी आहे की मोठे होवून आपल्या आई बाबांना फार
सुखात ठेवायच. जसे तुम्ही लहान असतांना त्यांनी तुमचा अगदी तळहाताच्या जखमे
सारखा सांभाळ केला, अगदी तसाच तुम्ही पण त्यांचा सांभाळ करायचा. त्यांच्या
डोळ्यात कधी पण तुमच्या वागण्याने, आचरणाने अश्रू येतील, त्यांना दुःख
वाटेल असे कोणतेही कार्य करू नका.
मुलं कितीही मोठी झाली तरी ती
आईवडिलांसाठी मरत पर्यंत तान्हं बाळच असते. आई बाबांना देवाचा दर्जा द्या.
जी मुलं आई बाबांचा मान सन्मान करतात. त्यांच्या खाण्या पिण्याचा, वस्त्र
आणि आरोग्यावर विशेष लक्ष पुरवतात. त्यांना जीवनात काहीच कमी पडत नाही.
त्यांच्या जीवनात सुख आणि शांती नित्य वास करीत असते. आणि याउलट जी मुलं
जीवनात फार यशस्वी होतात पण आपल्या आई बाबांचा म्हातारपाणात सांभाळ करीत
नाही. त्यांना अनाथ आश्रम मध्ये राहण्यास भाग पाडतात अशी मुलं आयुष्यात
कधीच सुखी राहू शकत नाही.
आई वडील ही प्रत्येक मुलाला देवाघरुन
मिळालेली अनमोल भेट आहे. त्यांचा नीट सांभाळ करणे प्रत्येक पाल्याचे परम
कर्तव्य आहे. जी मुलं अंत:करणातून आपल्या आई बाबांवर प्रेम करतात त्यांच्या
जीवनात नेहमी सुख, शांती,यश, धन, संपदा, आरोग्य, यांचा वास असतो. आणि
त्यांचे आशिर्वाद ढाल बनून नित्य प्रत्येक संकटात त्यांची मदत करीत असते.
म्हणूनच म्हणतात ना "मातृ देवो भव: पितृ देवो भव:" आईवडिलांची सेवा हीच खरी
ईश्वर भक्ती होय.
सुनील पाटोळे,
169, मानेवाड़ा बेसा रोड,
अलंकार नगर,
नागपुर - 440044
दूरध्वनी क्र.
097760 38850
070777 56627
Email mail :-patolesunil009@gmail.com
१३/११/२०१७
--------------
जीवघेणा विनाशकारी धूर
काही दिवसांपूर्वीच प्रदूषणाचे जगभरात किती बळी गेले याची आकडेवारी प्रसिद्ध झाली आहे. भारत आणि चीन या देशांनी त्यात अग्रस्थान पटकावले आहे. इतर प्राणघातक आजारांपेक्षाही प्रदूषण जास्त बळी घेते आहे. वर्षाकाठी 25 हजारांच्या घरात लोकांना प्राणाला मुकावे लागते आहे. त्याच्या कैकपटीने जास्त जणांना श्‍वसनाच्या विकारांनी जखडले आहे. त्यावर तातडीने उपाय होण्याची गरज आहे. चंद्रपूर शहरातील प्रदूषण मागील काही वर्षाच्या तुलनेत घटले असले तरी घुघुस येथील जीवघेणा विनाशकारी धूर जीव घेत आहे .
देशाची राजधानी दिल्ली ही सध्या प्रदूषणाची राजधानी झाली आहे. याबाबत राष्ट्रीय हरित लवादानेही चिंता व्यक्त केली आहे. दिल्ली आणि केंद्र सरकारची कठोर भाषेत खरडपट्टी काढताना, हे प्रदूषण रोखण्यासाठी नेमकी काय पावले उचलली गेली, अशी विचारणाही हरित लवादाने केली आहे. काही दिवसांपूर्वी म्हणजे दिवाळीच्या सुमारास सर्वोच्च न्यायालयानेच दिल्लीतील प्रदूषणाबाबत चिंता व्यक्त करताना, राजधानी आणि परिसरात फटाके उडविण्यास बंदी घातली होती. त्याचा काय परिणाम झाला? हा मुद्दा राजकीय केला गेला. सर्वोच्च न्यायालयाला खरेतर राजकारणात ओढण्याचे काही कारण नव्हते. मात्र तरीही तसे झाले. सत्ताधारी पक्षाचे कार्यकर्ते म्हणविणाऱ्या काही महाभागांनी तर धमालच केली. त्यांनी न्यायालयाच्या निर्णयाचा निषेध नोंदवताना आपल्याच बुद्धीचे किती दिवाळे वाजले आहे, ते सिद्ध करत, न्यायालयाच्या परिसरात आतषबाजीही केली; आणि फटाक्‍यातले रॉकेटसही सोडले. मात्र प्रत्यक्ष सर्वोच्च न्यायालयाच्या आदेशाची टिंगल करण्यासाठी असा आचरटपणा करावा, असले धाडसी प्रयोग आपल्या देशातच होऊ शकतात. गुरुवारी हरित लवादाने जे फटकारले अथवा तत्पूर्वी न्यायालयाने जो निर्णय दिला, तो केवळ त्यांना अधिकार गाजवायचे होते म्हणून नव्हता, तर तर संपूर्ण दिल्लीकरांच्याच हिताचा होता. प्रचंड धूर आणि धुके यातून जे निर्माण होते, तेथे त्याला आता दिल्लीच्या संदर्भात “धुरके’ (धूर आणि धुके) म्हणू लागले आहेत.
दिल्ली प्रमाणेच घुगघूस, बल्लारपूरतील ही समस्या काही आजची नाही. गेल्या 10-12 वर्षांपासून याचा सामना करावा लागतो आहे. पण आता ही समस्या अक्राळविक्राळ होऊ लागली आहे. परिसरातील उद्योग आणि वाहनांची (“प्रचंड” शब्दही कमी पडावा इतकी) वाढलेली संख्या, अधिकृत आणि अनधिकृत अशी बांधकामे व त्यांच्या कामामुळे उडणारा धुरळा, लगतच्या शेतीप्रधान राज्यातील शेतकऱ्यांकडून जाळला जाणारा कचरा, वाढलेल्या झोपड्या आणि तेथे केले जाणारे जळणकाम, प्रसंग असो अथवा नसो, निमित्त मिळाले की केली जाणारी फटाक्‍यांची आतषबाजी, या सगळ्यांत जे काही निर्माण होत होते, ते सगळे साचत गेले आणि आज तेच मानगुटीवर बसले आहे. शेवटी तुम्ही हवा तर बदलून आणू शकत नाही.
ती फार प्रदूषित होणार नाही, याची खबरदारी मात्र घेतली जाऊ शकते. तसे केले नाही, तर हिवाळ्याच्या काळात धुरक्‍याची समस्या गंभीर रूप धारण करते हे पुन्हा सिद्ध झाले आहे.
भविष्यात आपली दिल्ली होऊ नये, याकरता इतर शहरांनीही हरित लवाद अथवा कोणत्या न्यायालयाच्या आदेशाची वाट न पाहता आपले आपणच सुधारण्याची आवश्‍यकता आहे. पाणी नाकापर्यंत आल्यावरच हातपाय मारण्याची वृत्तीही सोडायला हवी. तज्ज्ञ, शास्त्रज्ञ आणि सरकार यांना एकत्र येऊन काम करावेच लागेल. मात्र त्याहूनही मोठे आणि महत्त्वाचे जर काही असेल तर तो जनसहभाग. तो उत्स्फूर्त असायला हवा. त्याचा “योग दिन’ अथवा “स्वच्छ भारत अभियान’ होऊ नये.
- ११/११/२०१७
---------------------
सत्तेची तीन वर्षे
महाराष्ट्रातील फडणवीस सरकारला मंगळवारी सत्तेत येऊन
तीन वर्षे पूर्ण झाली. कॉंग्रेस-राष्ट्रवादी कॉंग्रेस आघाडी सरकारच्या
पंधरा वर्षांच्या सत्तेच्या कालखंडाच्या पार्श्वभूमीवर भाजप आणि शिवसेनेला
ही सत्ता मिळाली असल्याने त्यांच्याकडून लोकांच्या खूप अपेक्षा होत्या.
नेत्यांनी दिलेल्या भरमसाठ आश्‍वासनांमुळेही लोकांच्या अपेक्षा वाढल्या
आहेत. सुरुवातीची एक-दोन वर्षे हे सरकार नवखे असल्याने त्यांना आणखी काम
करण्याची संधी दिली पाहिजे अशा भावनेतून लोकांनी या सरकारला वेळ दिला पण
आता सरकारच्या कामाचे नेमके विश्‍लेषण करण्याची वेळ आली आहे. सारासार विचार
केला तर या सरकारचे काम फक्त जाहीरातीतच दिसते पण प्रत्यक्षात मात्र
लोकांपर्यंत फारसे काही पोहोचलेच नाही असाच गेल्या तीन वर्षांचा अनुभव आहे.
त्याचे मुख्य कारण सरकारकडे असलेला निधीचा अभाव हे आहे. त्यांची धोरणे,
घोषणा ठीक आहेत पण त्याच्या प्रत्यक्ष अंमलबजावणीत हे सरकार कमी पडले आहे.
पैशाच्या कमतरतेमुळे अनेक कल्याणकारी योजनांना कात्री लावली आहे. आता तर
थेट बजेटमध्येच सरकारी खर्चाला तीस टक्के कात्री लावावी लागणार असल्याचे
मंत्र्यांकडूनच सांगितले जाते. त्यातून लोकांचा मोठा रोष या सरकारला पुढील
काळात सहन करावा लागेल. रेशनवरच्या साखर आणि धान्य कपातीपासून सरकारने
खर्चाचा हात आखडता घेतला आहे. त्यातच 30 हजार कोटींच्या कर्जमाफीचा बोजा
सरकारला उचलावा लागणार आहे. मोठ्या आर्थिक चणचणीला तोंड देत सरकारला हा
गाडा हाकावा लागत असतानाही मुख्यमंत्री फडणवीस कौशल्याने ही सारी कसरत
सांभाळत आहेत, त्याबद्दल त्यांचे कौतुक करावेच लागेल. त्यांना विरोधकांच्या
तिखट माऱ्याबरोबरच सरकारचाच घटकपक्ष असलेल्या शिवसेनेकडूनही टीकेचा भडिमार
सहन करावा लागत असल्याने त्यांची बऱ्यापैकी धांदल होताना दिसते.
फडणवीस
सरकारला तीन वर्षे पूर्ण झाल्यानिमित्त राज्यात भाजपच्या वतीने जल्लोष
करण्यात येत असून, दुसरीकडे मात्र सत्तेत सहभागी असणाऱ्या शिवसेनेने आनंद
व्यक्त करण्याऐवजी सरकारविरोधात आवाज उठवायला सुरुवात केली आहे. सरकारच्या
तीन वर्षपूर्तीनिमित्त शिवसेनेने ‘घोटाळेबाज भाजप’ नावाची पुस्तिका छापली
असून, शिवसेना पक्षप्रमुख उद्धव ठाकरे यांनी ही ‘घोटाळेबाज भाजप’ पुस्तिका
शिवसेनेच्या जिल्हाप्रमुख आणि संपर्कप्रमुखांना दिली आहे.या पुस्तिकेत
भाजपच्या घोटाळ्यांची सविस्तर माहिती देण्यात आली असून विशेष म्हणजे,
मंत्र्यांच्या फोटोसहित घोटाळ्यांची माहिती यात आहे. .
राज्यातील ग्रामीण भागात रस्त्यांची दुर्दशा झाली आहे.पावसाळी हंगाम
संपल्यानंतर हे चित्र अधिकच भयानकपणे समोर आले आहे. नवीन महामार्गासाठी 7
लाख कोटी रुपये देत असताना हे राज्यरस्ते मात्र निधीअभावी बिकट अवस्थेत
आहेत. महामार्गाचा विकास करताना छोट्या रस्त्यांच्या देखभालीकडेही सरकारने
लक्ष दिले असते आणि निधी उपलब्ध करून देण्याचे आदेश राज्य सरकारांना दिले
असते तर बरे झाले असते.
दिवाळीचे निमित्त साधून राजधानी दिल्लीत
भाजपातर्फे पत्रकारांसाठी “दीपावली मिलन’ असा कार्यक्रम आयोजित केला जातो.
त्याला मात्र पंतप्रधान न चुकता हजर राहतात. पण या कार्यक्रमात कोणतीही
प्रश्‍नोत्तरे नसतात. उलट पंतप्रधान पत्रकारांसमोर छोटेसे मनोगत व्यक्त
करतात आणि या मनोगताचेही थेट प्रक्षेपण वृत्तवाहिन्यांवरून केले जाते.
पत्रकारांसाठीच्या या कार्यक्रमाचे गेल्या शनिवारी आयोजन करण्यात आले होते.
त्यावेळी मोदींनी पक्षांतर्गत लोकशाहीचे गोडवे गायले. देशातील लोकशाहीच्या
भविष्यासाठी पक्षांतर्गत लोकशाही गरजेची आहे, पक्षांतर्गत मतदान आवश्यक
आहे, असे मोदींनी ठासून सांगितले.
पंतप्रधानांचे हे मत योग्यच आहे.
त्याबद्दल वाद असायचे काहीच कारण नाही. पंतप्रधानांनी बोलताना कोणत्याही
विशिष्ट पक्षाचे नाव घेतले नसले, तरी त्यांचा सारा रोख नेहमीप्रमाणे
कॉंग्रेसवर होता, हे उघड आहे. कॉंग्रेसमधील सर्वच निर्णय नेहमी “हायकमांड’
घेतात, हे नव्याने सांगण्याची गरज नाही, वर्षानुवर्षे सारा देश हे पाहात
आला आहे,
उत्साहाने भारतीय युवकांनी नरेंद्र मोदी यांना प्रचंड प्रेम
आणि मते दिली; त्या युवकांच्या प्रेमाची जागा सध्या राहुल गांधी यांनी
घेतल्याचे जाणवते. वाढत जाणारी बेरोजगारी आणि राहुल गांधींचे वाढत जाणारे
प्रगल्भपण तरुणाईला आकर्षित करीत असल्याचे दिसते.
1/11/2017
---------------------
राजकीय नेते आणि पत्रकार, म्हणजे एक दुजे के लिये असं म्हटलं तर वावगं
ठरणार नाही. (असून अडचण नसून खोळंबा ही म्हण इथे लागू होत नाही, याची कृपया
टीकाकारांनी नोंद घ्यावी.) वृत्तपत्रांना बातम्यांसाठी नेते मंडळी हवी
असते. पण त्यांचं कसं आहे की, नेते किेंवा प्रवक्त्यांना कॉल केला, बातमी
केली. ती वेब एडिशनला किंवा दुस-या दिवशी वृत्तपत्रात छापून आली विषय
संपला.
पण न्यूज चॅनेलचं तसं नाही. न्यूज चॅनेल सकाळी सात वाजल्यापासून ते रात्री
बारा वाजेपर्यंत अखंड सुरू असतात. (नशीब रात्री १२ नंतर रेकॉर्डेड
कार्यक्रम असतात. नाही तर आम्ही नेते आणि प्रवक्त्यांना झोपूही दिलं नसतं.)
दिवसभर (काही ना काही) बातम्या दाखवायच्या असतात. आमचा दिवस सकाळी सहा
वाजता सुरू होतो. सगळ्यात आधी सामनात काय छापून आलं ते बघायचं. अग्रलेखात
सरकारवर टीका. लगेच सात वाजता ब्रेकींग करायची. तिकडे असाईनमेंट डेस्कही
कामाला लागतो. आठच्या बुलेटिनला संजय राऊत यांचा फोनो. नेहमीचे प्रश्न,
वेगवेगळे प्रश्न. आम्ही काहीही विचारलं तर उत्तरं मात्र राऊत यांना जी हवी
आहेत तीच मिळतात. मग लगेच भाजपच्या प्रवक्त्याला फोन. आम्ही सांगतो बघा,
बघा तुमच्या सरकारविषयी सामनात काय छापून आलं. लगेच माधव भंडार, मधू चव्हाण
गरम आवाजात बोलायला लागतात. आमचा प्रयत्न असतो, राऊत आणि भाजपच्या
प्रवक्त्याला भिडवून द्यायचं. पण तोपर्यंत संजय राऊत फोन कट करतात. मग
पुढची पाच मिनीटं भाजपचे प्रवक्ते त्यांची खदखद बाहेर काढतात, सरकारला धोका
नाही असं ते शेवटी निक्षूण सांगतात. मला तर असं वाटतं, आशिष शेलार, माधव
भंडारी सकाळीच सामनावाचून काढत असतील. न्यूज चॅनेलमधून कॉल येण्याच्या आधीच
कोणते मुद्दे मांडायचे याची तयारी ते आधीच करत असतील. या विषयावर
काँग्रेसच्या नेते मंडळींचा फोनो घ्यायचा असतो. पण काँग्रेसमध्ये या
विषयावर बोलणार कोण ? या प्रश्नाचं उत्तर काही मिळत नाही. लगेच
राष्ट्रवादीचे नवाब मलिक यांचं नाव समोर येते. चांगले सदगृहस्थ. कधीही फोन
करा, फक्त विषय सांगा. धन्यवाद, म्हणेपर्यंत बोलत राहतात. त्यांचं बोलणं
होतं, आणि इकडं बुलेटिनही संपतं.
फोनो घेताना काही विषयांमध्ये तज्ज्ञ असे नेते आहेत. दहशतवाद, पाकिस्तान
आणि काश्मीर म्हटलं तर संजय राऊत यांच्या शिवाय पर्याय नाही. राष्ट्रवादी
काँग्रेसचे कथित घोटाळे असल्यावर डॉ. नीलम गो-हे (माझं आडनाव गोरे आहे.
आमचं आडनाव थोडं सारखं असल्यानं, मी अनेकदा नीलम ताईंच्या फोनोला प्राधान्य
देतो. आता म्हणा आडनावात काय आहे ?) दुर्दैवानं महिला अत्याचाराची बातमी
आल्यावर डॉ. नीलम गो-हे, चित्रा वाघ, विजया रहाटकर यांची नावं प्राधान्यानं
समोर येतात. सनातन, इशरत जहाँ, डेव्हिड हेडलीचा विषय आल्यावर जितेंद्र
आव्हाड यांच्याशिवाय बोलणारा हुकुमी एक्का दुसरा कोणीच नसतो. छगन
भुजबळांच्या विषयी फोनो घ्यायचा म्हटलं तर किरीट सोमय्यांशिवाय पानही हलत
नाही. आता तर अशी परिस्थिती आहे की, आधी सोमय्यांचा फोनो होतो आणि नंतर
ईडीची कारवाई होते.
एकनाथ खडसे यांच्याविषयी थोडंही खट्ट झालं की, अंजली दमानिया, प्रिती
मेनन-शर्मा, नवाब मलिक दणक्यात फोनो देतात. चिक्की घोटाळ्याच्या वेळी तर
किती फोनो घेतले असतील याची गणती नाही. भाजपचेच नेते असाईनमेंटला फोन करून
सांगायचे, आमचे फोनो घ्या. त्यांना पंकजा मुंडेंना वाचवायचं होतं की
गोत्यात आणायचं होतं, हे त्यांनाच ठाऊक.
पण फोनो देण्यात सर्वात अव्वल दर्जाचे नेते आणि प्रवक्ते भाजपचेच आहेत, यात
कोणतीही शंका नाही. सुदैवानं म्हणा किंवा दुर्दैवानं ही मंडळी आता सत्तेत
आहे म्हणून. त्यांनी दिलेले फोनो आजही सर्वच चॅनेलमध्ये काम करणा-यांच्या
लक्षात आहेत. मला तर असं वाटतं फोनो, लाईव्ह, मुलाखती, 121, बाईट्स देऊन ही
मंडळी सत्तेत बसली. देवेंद्र फडणवीस, सुधीर मुनगंटीवार, विनोद तावडे, आशिष
शेलार, किरीट सोमय्या, माधव भंडारी, मधू चव्हाण, अवधूत वाघ या मंडळींना
कधीही फोन केला आणि ते फोनोला नाही म्हटले हे आठवत नाही. आघाडी सरकारच्या
विरोधात रान पेटवण्यात या मंडळींनी दिलेले फोनो आणि लाईव्ह महत्त्वाचे
होते. लाईव्हसाठी तर ही मंडळी कुठूनही धावतपळत ऑफिसला पळत यायची. आता मात्र
ओबीशिवाय ही मंडळी लाईव्हला बसत नाहीत.
हे असं आमचं नातं आहे. अगर तुम न होते, खरंच नेते मंडळी आणि प्रवक्ते मंडळी
अगर तुम न होते तो हमारे बुलेटिन न निकलते. आणि हो एक महत्त्वाचं सांगायचं
राहिलं, स्टुडिओत ऑनएअर एकमेकांवर जोरजोरात आरोप-प्रत्यारोप करणारे,
ओरडणारे हे नेते आणि प्रवक्ते टॉक शो संपल्यावर हसत-हसत एकमेकांच्या गळ्यात
हात घालून बाहेर पडतात. कधीकधी तर एकाच गाडीतूनही जातात. त्या दिवसाचा टॉक
शो संपतो. रात्रीनंतर पुन्हा सकाळ होते. काही तरी घडतं, आणि पुन्हा सुरू
होतात...फोनो...फोनो...फोनो...लाईव्ह...लाईव्ह...लाईव्ह.
संतोष गोरे,
tv9 मराठी,
मुंबई.
9819056040
---------------------
"महाविद्यालयीन शैक्षणिक सहल -एक अविस्मरणीय क्षण...!"
लेखक :- श्रीपाद नागनाथ राऊतवाड
मदनूर जि. कामारेड्डी
महाविद्यालय,प्रत्येकाच्या शैक्षणिक
वाटचालीत,मध्यंतरीच्या आयुष्यात मिळणारे हे अध्यापनाचे मंदिर म्हणा किंव्हा
भविष्याच्या वाटचालीचा आराखडा निर्माण करणारा मंच,महाविद्यालय जिवन म्हणजे
तरंगत्या तारुण्याची तृप्ती,जणू काही शैक्षणिक वाटचाली बरोबर स्वतःच्या
अस्तित्वाचाही वाटचाल निर्माण होणारे दिवस,तुम्ही अनुभवलात ना हे दिवस,तर
चला माझ्याही आयुष्यातील महाविद्यालयीन जीवन ,त्यात मौजमजा आणि मस्तीत
निघालेल्या ट्रिप ची काहाणि...
मी तंत्रनिकेत महाविद्यालयातील स्थापत्य
अभियांत्रिकी या शाखेत शिक्षण घेत आहे, तंत्रज्ञानाचा वसा पेलणाऱ्या
वैज्ञानिकतेच्या दूरदृष्टीने मिळणाऱ्या सर्व गोष्टीचा अभ्यास करणे म्हणजे
शिक्षणा वैतरिक्त काहीतरी अस म्हणायला काही वावग ठरणार नाही,आणि असच असत
खरे शिक्षण, पुस्तकी ज्ञाना पलीकडचे शिक्षण घेणे म्हणजेच मानवी जीवनात वेचत
जाणारे आपलं आयुष्य,नवनव्या गोष्टींची नियमित मिळणारे ज्ञान त्याच बरोबर
समाजात चालत असलेले सर्व घडामोडी या वर कठोरतेने लक्षकेंद्रित करून आपल्या
आयुष्याला आपण सुंदर बनवण्याचा प्रयत्न करत असतोच,महाविद्यालयात शैक्षणिक
सत्राच्या मध्यंतरीत विद्यार्थ्यांना पुस्तकी असलेल्या सैद्धांतीक
अभ्यासक्रमाच प्रत्यक्षात कसे असेल,या गोष्टीचा अभ्यास करण्यासाठी सर्व
विद्यार्थ्यांना एक सहलच्या स्वरूपात एखाद्या औद्योगिक क्षेत्राला भेट दिले
जाते,अगदी या प्रमाणे माझ्याही महाविद्यालयात औद्योगिक क्षेत्राला भेट
देण्यासाठी माझ्या स्थापत्य अभियांत्रिकेच्या शाखेची छोटीशी सहल आयोजन
करण्यात आले,दैनंदिन चालू असलेल्या महाविद्यालय ते घर हा पारंपारिक दिनचक्र
एका दिवसासाठी आमूलाग्र पणे बदल होत असल्याने आम्हा विद्यार्थ्यांच्या
मनात एका प्रकारचे उत्सवच निर्माण झालं,सर्व मित्र परिवाराच्या सानिध्यात
कुठे तरी फिरायला जावं अस स्वप्नात रेंगाळत बसणारे सर्व मित्र परिवार अत्ता
आनंदाने बहरून गेले.
आमची सहल सकाळी ७ वाजता महाविद्यालयातुन रवाना
झाली,सर्व विद्यार्थी महाविद्यालयीन गणवेशात गळ्यात ओळखपत्र परिधान करून
झक्कास वातावरणात, गुरुवर्य प्राचार्य शाखा प्रमुख
प्रा.व्ही.पी.पवार सर,
एम.पी.पवार सर व
प्रा.अभिजित
माळी सर यांच्या समवेत आम्ही फारसे काही नाही तरी एक २०-२५ विद्यार्थी
निघालोत, इथे एक विशेष आवर्जून सांगावेसे वाटते माझे गुरुवर्य म्हणजे आमचे
शाखेचे प्राध्यापक वर्ग म्हणजे सरळ राहणीमान उच्च विचारसरणी या सर्वांगाने
नटलेली टीम ,आम्हा विद्यार्थ्यांना नेमके कमतरता कुठे भासते,आमच्या
प्रत्येक प्रश्नाचे निरसण व्हवी यासाठी सदैव धडपडनारी आमचे प्राध्यापक
मंडळीं आम्हाला लाभले हे विशेष,यांच्या मार्गदर्शनाखाली,यांच्या छायेखाली
वाढणारी आम्ही विद्यार्थी एक नवा गंध घेऊन उत्साहात व उल्लासात निघालोत
लातूर च्या जलशुद्धीकरण व व्यवस्थापनाच्या औद्योगिक क्षेत्राला भेट
देण्याकरिता,वाहनात आम्ही विद्यार्थी आणि प्राध्यापक दिलखुलास गप्पा
रमल्या,शैक्षणिक विषयांवर अनेक सामाजिक व अन्य माहिती या वर गप्पा टप्पा
म्हणजे मनोरंजनातून निघालेली ही मनोरंजनात्मक सहल,लातूर च्या जलशुद्धीकरण व
व्यवस्थापनाच्या औद्योगिक क्षेत्राच्या लगत पोहचताच आमचे प्राध्यापक
मंडळींनी आम्हाला अगोदर आत असलेल्या गोष्टीची माहिती दिली,शिस्तबद्ध
पध्दतीने आम्ही त्या क्षेत्राची विविध अंग पाहत होतो,प्रा. पवार व प्रा.
माळी सर प्रत्येक घटकांची माहिती व क्रिया पटवून देत अनेक शंकाचे निरसन
केले,तसा औद्योगिक परिसर खूप मोठा असल्याने आम्हाला बराच वेळ तिथे पाहण्यास
व समजावून घेण्यास लागले,शैक्षणिक सत्राच्या सुरवातीला आमच्या हातात
पुस्तके आलेत,मात्र ते सैद्धांतीक अभ्यासक्रम असल्याने कल्पनात्मक गोष्टीं
असल्याने पालत्या घागरीवरील पाणी अशी आमची गत होती मात्र,तेच प्रत्यक्षात
पाहिल्यास त्याचे क्रियाशील प्रकारे अनुभवल्यास नक्कीच आम्हाला सर्वांगीण
गोष्टींचा अभ्यास इथे शिकायला मिळाले.
यानंतर सर्व प्राध्यापक मंडळी व आम्ही जेवणासाठी
एका हॉटेलमध्ये बसलोत,रुचकर जेवणाचा आस्वाद घेऊन लातूरच्या परिसरातील
निसर्गरम्य परिसरात वसलेली सुप्रसिद्ध असलेल्या संजिवनी बेटावर
निसर्गाच्या सानिध्यात फुले, पक्षी,वनस्पतीने नटलेल हे गडकोट जणू
,"वृक्षवल्ली आम्हा सोयरे,वनचरे" असे म्हणणाऱ्या संत तुकारामाचे अभंग
आठवले,उंच टेकडीवर पवनपुत्र हनुमान मंदिर वसले आहे,अनेक भाविकांची गर्दी
उसळलेली असते,मृगनक्षत्राच्या या पावसाळी वातावरणात निसर्गाने हिरवीगार
शालू पौरावून जणू काही सौन्दऱ्यांचं रूप धारण करून,आम्हाला निसर्गाचे महत्व
पठवून देत आहे,आमच्या समवेत भूगोलचे
प्रा.पांचाळ
सर होते त्यांनीही निसर्गाचे अनेक वनस्पतींचे महत्व पाठवून दिले,अश्या
निसर्गाच्या सानिध्यात वसलेल्या संजीवनी बेटांवर तणाव मुक्त वातावरणात एक
वेगळाच अनुभव घेऊन परतलोत,रस्त्यातच आमच्या शाखा प्रमुख
श्री.प्रा.व्ही.पी.पवार
सर यांच्या गावी गेलोत,चोहीकडे निसर्गरम्य वातावरणात वसलेलं छोटस गाव,मस्त
छानस छोट कुटुंब,सरांचे वडील राजकारणी आणि शासकीय कामाचे काँट्रॅक्टर,बराच
वेळ त्यांच्याशी राजकीय व अन्य विषयांवर चर्चा करून चहा नाष्ठा चा आस्वाद
घेऊन निघालोत परतीच्या मार्गी...
गाण्यांच्या भेंड्यानी भावरून गेलेल्या आमच्या
वाहनात प्राध्यापकांचा एक मंच तर विद्यार्थ्यांचा दुसरा,अश्या आमच्या बेसूर
गळ्यातून निघालेल्या गीतांना सरांच्या सुरांनी सावरून,मौज मस्तीत सायंकाळी
उशिरा पर्यंत हा प्रवास चालला, बघता बघता कधी वेळ निघून गेला काही समजले
नाही, आणि पक्षांची शाळा सुटल्या नंतर एक फांदीवरून दूर होतात तसेच आम्ही
सर्व घरी परतलोत ,मस्ती मजेत शैक्षणिक सहलीचा हा अनुभव मात्र कधी विसरू
शकत नाही,नियमित चालणाऱ्या दिनचक्रात काही बदल झाल्यास जणू मानवी जीवनातील
तो क्षण अविस्मरणीयच असेल तसाच माझ्याही जिवनातील हा क्षण अविस्मरणीय
असेल....!
----------------------------------------
वास्तुशास्त्र सर्वांचीच गरज
वास्तुशास्त्राचा जेव्हा ही उल्लेख होतो तेव्हा आपल्याला लोकांकडून वेगवेगळ्या प्रतिक्रीया बघावयास मिळतात. काही लोकांना वास्तुशास्त्रावर विश्वास असतो तर काहीजण पूर्णपणे वास्तुशास्त्राच्या विरोधात असतात. असो व्यक्ती स्वातंत्र्यामुळे कोणालाही काय वाटते ते तो व्यक्त करतो. मला दुःख याच गोष्टीच वाटते की बर्‍याच वेळा वास्तुशास्त्राबद्दल काडीमात्र माहिती ज्ञान नसतानाही काहीजण विरोध करत असतात. मी स्वतः एक विज्ञान शाखेतील पदवीधर आहे. मी स्वतःही आधी वास्तुशास्त्राबद्दल पूर्ण ज्ञान, त्यामागील वैज्ञानिक आधार व इतर सर्व गोष्टी बघितल्या व त्यानंतरच वास्तुशास्त्र तज्ञ म्हणून काम सुरू केल. मला मनापासून वाटत की वास्तुशास्त्राची खरी माहिती जास्तीत जास्त लोकांपर्यंत जावी व वास्तुशास्त्राच्या माध्यमातून जास्तीत जास्त लोकांनी सुखी, समाधानी व्हावे म्हणून माझा हा लिखाणप्रपंच आहे.
आपल्याला प्रत्येकालाच रहाण्यासाठी, काम करण्यासाठी (कार्यालय )आदी सर्वच गोष्टींसाठी एखाद्या पक्क्या व बंदिस्त जागेची गरज असते तीलाच आपण घर, ऑफिस इत्यादी विविध नावाने संबोधतो. ह्या सर्वच प्रकारांना आपण वास्तु म्हणु शकतो. आपल्या ऋषी मुनींनी हजारो वर्षांपूर्वी या वास्तुच्या बांधणी, अंतर्गत रचना आदींविषयी सखोल अभ्यास केला आहे. याच शास्त्राला आपण वास्तुशास्त्र असे म्हणतो. वास्तुशास्त्र पूर्णपणे शास्त्रीय आधारांवर आधारित आहे. सुर्याची किरणे, पृथ्वीचे सूर्याभोवतीचे फिरणे, स्वतःभोवती फिरणे, उत्तर ध्रुव, दक्षिण ध्रुव, पृथ्वीचा आस व तसेच पंचतत्व ( जल,अग्नी, पृथ्वी, वायु व अवकाश ) आदींवर वास्तुशास्त्राचे सर्व सिद्धांत आधारीत आहेत. जगातील प्रत्येक सजीव वा निर्जीव गोष्ट ही पंचतत्वांनीच बनलेली आहे. मानवाच्या सुखी जीवनासाठी या पंचतत्वांचा समतोल खुप महत्वाचा आहे . उदा. जर आपल्या शरीरात अग्नीतत्व वाढले तर त्याला आपण अॅसिडीटी म्हणतो .अगदी तसेच. ह्या पंचतत्वांना घरात (वास्तुत) त्यांच्या योग्यस्थानी स्थापून व योग्य अश्या अंतर्गत रचनेने वास्तु बांधली तर ती त्यात राहणाऱ्या लोकांना अधिक सुखी समाधानी व निरोगी ठेवते. नैसर्गिक शक्तींचा योग्य वापर करून मानवी जीवन अधिक सुखकर, निरोगी करणे हाच खरा वास्तुशास्त्राचा मुख्य उद्देश आहे. तुम्हाला माहितीसाठी फक्त एक दोन उदाहरणे देतो.
1) वास्तुशास्त्रानुसार मुख्य दरवाजा पूर्व किंवा उत्तर या दिशांना सांगितला जातो. याचे कारण हेच आहे की जर घराचा मुख्य दरवाजा उत्तर पूर्व दिशेत असेल तर घरात सकाळची कोवळी सुर्यकिरणे घरात येऊ शकतात. सकाळच्या सुर्यकिरणांमध्ये जास्तीत जास्त अतिनील (Ultraviolet ) किरणे असतात .ही किरणे उत्तम आरोग्याच्या दृष्टीने खुप उपयोगी असतात. त्यांच्यामुळे शरीरात Vitamin D ची निर्मिती होते तसेच ही किरणे घराचे निर्जंतुकीकरण ही उत्तमप्रकारे करतात. सध्या वाॅटर प्युरिफायर मध्ये ही हीच UV किरणे वापरली जातात.
2) वास्तुशास्त्रानुसार जलतत्वाचे स्थान उत्तर ते पूर्व आहे. या तत्वामागे ही हेच कारण आहे जेणेकरून स्वच्छ व आरोग्यास उपयोगी पाणी सर्वांना मिळावे हाच मुख्य उद्देश या मागे आहे. तसेच जेव्हा सुर्यांची सकाळची किरणे जेव्हा पाण्यावरून परावर्तित होतात तेव्हा ते मेंदूतील पेशींना अधिक पोषक तत्त्वांची निर्मिती करतात.
वास्तुशास्त्राच्या प्रत्येक नियमामागे असाच शास्त्रीय आधार आहे. वास्तुशास्त्राचे अजून एक महत्त्व असे की वास्तुशास्त्रात संपूर्ण कुटुंबाचा विचार केला गेला आहे. म्हणजे त्या वास्तुत राहणाऱ्या प्रत्येक व्यक्तीला त्याच्या अवश्यकतेनुसार वास्तुशास्त्र मदत करत . जसे कुटुंबप्रमुखास स्थैर्य, गृहिणींना उत्तम शारीरिक व मानसिक आरोग्य, वयस्कर लोकांना उत्तम स्वास्थ्य व मानसिक शांती तसेच मुलांना शैक्षणिक प्रगतीत उत्तम यश इत्यादी. खर सांगायच तर तुम्हीच विचार करून बघा जसजशी बैठ्या घरांच्याऐवजी बहुमजली इमारती वाढु लागल्या तसतश्या समाजात विविधप्रकारच्या समस्याही वाढतच जात आहेत. आजही बहुतेक गावातील माणसे ही शहरी माणसांच्या मानाने अधिक निरोगी व समाधानी असतात. शहरीकरणाच्या नादात आपण खरच खुप वाहत चाललो आहोत. वास्तुशास्त्रानुसार घरात शौचालय नसावे पण आज सर्वांत पहीले घरात शौचालयाचीच चौकशी अधिक असते. म्हणजेच आज आपण स्वतःहूनच .याचेच दुष्परिणाम आपण सारेच बघत आहोत नात्यांमधील दुरावे, घरगुती कलह, मानसिक तक्रारी आदींचे प्रमाण समाजात झपाट्याने वाढतच आहे. म्हणूनच मी म्हणतो की वास्तुशास्त्र ही खरच सध्या सर्वांचीच गरज आहे.
वास्तुशास्त्राचा विरोध करणारे जसे आहेत तसेच त्याच्यावर विश्वास ठेवणारे ही बरेच लोक आहेत. या विश्वास ठेवणाऱ्यांना एकच विनंती आहे वास्तुशास्त्रावर विश्वास ठेवा पण बिल्डरवर नका कारण आज तुमच्या सारख्या लोकांना आकर्षित करण्यासाठी अनेक बिल्डर असे सांगतात की त्यांनी वास्तुशास्त्रानुसार बिल्डिंग किंवा प्रकल्प बांधला आहे. ते त्यांच्या परीने बरोबर असतात पण पुर्णपणे नाही कारण त्यांनी प्रकल्प बांधताना वास्तुशास्त्रानुसार एका ठराविक दिशेतुन बांधकामाची सुरवात केली असते परंतु त्यांनी प्रत्येक फ्लॅट वास्तुशास्त्रानुसार बांधले नसते. खरतर कोणालाच ते शक्य ही नसते व परवडणारे ही नसते. त्यामुळे ते जास्तीत जास्त फ्लॅट्स ( घरं ) बांधण्यावरच भर देतात. त्यामुळे सध्या बरीच वास्तुदोषयुक्त घरांची निर्मिती होत आहे. म्हणून जरी तुमचा वास्तुशास्त्रावर विश्वास असला तरी वास्तु खरेदी करण्यापूर्वी योग्य वास्तुशास्त्रतज्ञाचे जरूर मार्गदर्शन घ्या जेणेकरून तुमची फसवणूक होणार नाही. माझे बरेचशे ग्राहक आजही काही नवीन वास्तु किंवा जमीन घेण्यापूर्वी मला दाखवूनच पुढे निर्णय घेतात. त्यातील काही डॉक्टर्सदेखिल आहेत. पण त्यांना याबद्दल कमीपणा वाटत नाही कारण त्यांनी वास्तुशास्त्राबद्दलचे चांगले अनुभव स्वतः घेतले आहेत. माझ्या परीने मी तुम्हाला वास्तुशास्त्राबद्दल माहिती देण्याचा एक प्रयत्न केला आहे. तुम्हाला आवडला असावा हीच आशा आहे. तरी आपल्या प्रतिक्रिया जरूर कळवा. तुमच्या प्रतिक्रियांचे नेहमीच स्वागत आहे.
लेखक
श्री. सचिन अं. बागुल (वास्तुशास्त्रतज्ञ )
मोबाईल - 9820115846
Email -
sachinbagulkyn@yahoo.co.in
-------------------------------------------
हाजीची हजेरी अन पोलिसांची उचलबांगडी
घुग्घूस येथील कुख्यात गुंड हाजी सरवर याच्या अटकेनंतर पोलिसांची उचलबांगडी झाल्याने आजवरच्या चोर - पोलिस खेळातील तथ्य समोर येवू लागले आहे. मात्र या अटकेनंतर पोलीस खात्यातील भ्रष्ट अधिकाऱ्यांचा काळा चेहरा मात्र समोर आला आहे. अटकेनंतर आपल्या यंत्रणेतील काही पोलीस अधिकारी आणि शिपायांबद्दलचा खळबळजनक खुलासा पोलीस अधिक्षकांच्या हाती लागला आहे.
हाजी तीन गुन्ह्यांमध्ये फरार होता. घुग्घुसमध्ये सैयद इस्त्राईलच्या वाहनावर ३ मे २०१४ मध्ये त्याने गोळीबार केला होता. त्यानंतर अक्षय येरूळकर याचे अपहरण करून मारहाण करण्याचा गुन्हाही त्याच्यावर आहे. या सोबतच खंडणीचेही गुन्हे त्याच्यावर आहेत.
कोळसा तस्करीच्या याच शीतयुध्दाची परिणती गॅंगवॉरमध्ये झाली होती. शेख हाजी सरवर याने राष्ट्रवादीचे चंद्रपूर शहर अध्यक्ष तिरुपती पॉल यांची भरदिवसा मुख्य रस्त्यावर तलवारीने हत्या केली. याचे पडसाद कोळसा तस्करीच्या व्यवसायावर पडले.
घुग्घूस येथील कोळसा व्यापारी टुल्लू उर्फ शागीर मुखत्यार अहमद याचा सोमवार (८ डिसेंबर)ला सकाळी ७ वाजताच्या सुमारास नागपूर येथे उपचारादरम्यान मृत्यू झाला. ही वार्ता घुग्घूस येथे पोहचताच ५० ते ६० युवकांनी व्यापाºयांना धमकावून बळजबरीने घुग्घूस बंद करण्याचा प्रयत्न केला. त्यामुळे परिसरात काहीकाळ तणावाचे वातावरण निर्माण झाले होते.घुग्घूस येथील कोळसा व्यापारी टुल्लू उर्फ शागीर अहमद मुखत्यार याच्यावर नागपूर येथे गोळीबार करण्यात आला. यात तो गंभीर जखमी झाल्याने त्याच्यावर नागपूर येथे उपचार सुरू होते. उपचारादरम्यान त्याचा सोमवारी मृत्यू झाला. ही वार्ता घुग्घूस येथे पसरताच ५० ते ६० युवक दुचाकीने बाजार परिसरात पोहचले व त्यांनी व्यापाºयांना धमकावून दुकाने बंद करण्याचा प्रयत्न केला. त्यामुळे तणावाचे वातावरण निर्माण झाले होते. याबाबतची माहिती घुग्घूस पोलिसांना देण्यात आली. माहिती मिळताच पोलिस दंगा नियंत्रण पथकासह दाखल झाले. पोलिसांच्या मध्यस्थीमुळे तणाव शांत झाला. या बंदला संमिश्र प्रतिसाद मिळाला. टुल्लू मुखत्यार याच्यावर हत्येचा प्रयत्न करणे, धमकाविणे, खंडणी वसूल करणे असे १४ गंभीर स्वरुपाचे गुन्हे घुग्घूस पोलिस ठाण्यात दाखल होते. त्याला तडीपारही करण्यात आले होते. तो काही दिवसांपूर्वी घुग्घूस सोडून नागपूरला वास्तव्यास गेला होता. तिथे त्याच्याच वाहनामध्ये बसलेल्या युवकाने त्याच्यावर गोळी झाडली. कुख्यात गुंड हाजी शेख सरवर याच्यासोबत टुल्लूने घुग्घूस येथे कोळशाचा व्यापार सुरू केला होता. शेख सरवरशी खटकल्यामुळे त्याने स्वत:च हा व्यवसाय सुरू केला व नागपूर येथे राहायला गेला होता.
विविध गुन्ह्यांचे आरोप शिरावर घेऊन पोलिसांना गुंगारा देत गेल्या अनेक महिन्यांपासून पोलिसांना गुंगारा देणारा कुख्यात हाजी सरवर अखेर पोलिसांच्या तावडीत सापडला. एलसीबीचे पोलीस निरीक्षक प्रभाकर टिक्कस यांनी जिल्हा पोलीस अधिक्षक डॉ. राजीव जैन यांच्या कानावर ही बाब टाकली. त्यांनी या मोहिमेत कुणालाही सहभागी न करता केवळ स्थानिक गुन्हे शाखेवर ही कामगिरी सोपविली. या शाखेचे सहायक पोलीस निरीक्षक प्रकाश तुंकलवार यांच्यासह निवडक शिपायांना घेऊन सापळा रचला. हाजीला नकोडा परिसरातून अलगदपणे पकडण्यात यश आले. अटकेनंतर त्याला जिल्हा पोलीस अधीक्षकांच्या समोर हजर करण्यात आले. त्याच्याकडून घेतलेल्या कबुलीजबाबात मात्र खबळजनक माहिती पुढे आली. आपल्या विरूद्ध सुरू असलेल्या पोलिसाच्या प्रत्येक हालचालीची माहिती आपणास काही पोलीसच पुरवत असल्याचा खळबळजनक खुलासा त्याने अधीक्षकांसमक्ष केला. यामुळे पोलीस विभागात एकच खळबळ उडाली आहे.
मध्यंतरी नकोड्यात स्थानिक गुन्हे शाखेने त्याच्या अटकेसाठी फिल्डींग लावली होती. मात्र पोलीस खात्यातीलच काही मुखबीरांनी त्याला माहिती दिली. त्यातून तो पळून जाण्यात यशस्वी झाला. हाजीच्या अटकेनंतर त्याने स्वत: जिल्हा पोलीस अधिक्षकांपुढे दिलेल्या बयाणातून हे सत्य उजेडात आले. त्याची दखल घेत त्याच दिवशी पोलीस अधिक्षकांनी संबंधित पोलीस अधिकारी व अन्य पोलीस कर्मचार्‍यांची तातडीने उचलबांगडी केली.
चंद्रपूर जिल्ह्यासह नागपूर परिसरातही गुन्हेगारीचे साम्राज्य उभे करणारा हाजी पोलिसांच्या हाती लागल्याने अनेक गंभीर गुन्ह्यांच्या तपासाचा मार्ग आता मोकळा झाला आहे. गुन्हेगारी विश्‍वात अत्यंत सराईत म्हणून ओळख असलेल्या हाजीला परजिल्ह्यातील अन्य गुंडांच्या टोळ्यांशी वैर होते. घुग्घूस परिसरात कोळशाच्या तस्करीत त्याने चांगलाच जम बसविला होता. या व्यावसायिक स्पर्धेतून त्याचे अन्य गुन्हेगारी टोळ्यांशी नेहमीच वाद होत असत. यादरम्यान, हाजीचा अनेक गंभीर गुन्ह्यात सहभाग असल्याचे पोलीस तपासात निष्पन्न झाले होते. त्यामुळे पोलिसही हाजीच्या मागावर होते. पोलिसांचा वाढता दबाव आणि गुंडाच्या अन्य टोळ्यांकडून त्याला भीती होती.
भाडय़ाचे गुंड पोसून कोळसा तस्करीचा हा व्यापार सुरू झाला. त्याला पोलीस दलाची मदतही मिळाली. त्यामुळेच चंद्रपूर जिल्ह्य़ातील कोळसा खाणींचा परिसर तस्करी आणि गुंडांच्या दहशतीने काळवंडला आहे. त्याला स्थानिक कोळसा व्यापाऱ्यांचीही साथ मिळाली.
-------------------------------------------------------
राजकीय जाहिरातबाजी अन् विडंबन
बोलबच्चन@- देवनाथ गंडाटे
दि. 23 एप्रिल २०१४
लोकसभा निवडणुकीत सरकार स्थापन करण्यासाठी विविध पक्षांनी गेल्या दोन महिन्यांपासून जाहिरातबाजी सुरू केली आहे. सध्या टिव्ही चॅनेलवर या जाहिरातींचा भडीमार सुरू आहे. त्या बारकाईने ऐकल्या तर हसू येतं आणि याच जाहिरातींचे विडंबन करून व्हॉट्सअ‍ॅप आणि फ़ेसबुकच्या माध्यमातून केलेली मस्करी वाचून पोट धरून हसू येते.
जाहिरातबाजीत भाजप आघाडीवर आहे. अब की बार, मोदी सरकार ही जाहिरात अशिक्षित महिलांपासून लहान बालकांच्या तोंडपाठ झाली. कधी कधी गंमत म्हणून घर असो वा ऑफ़िस अब की बार,....ची डॉयलॉग तोंडातून सहज बाहेर पडते. त्याचे कारणही तसेच आहे. वारंवार कानावर पडणा-या या जाहिरातीमुळे हॅमरिंग होत असते आणि सुचले नाही की तेच वा्क्य डॉयलॉग म्हणून तोंडातून निघत आहे. भाजपने आणखी एक जाहीरात सुरू केलीय. ती म्हण्जे हम मोदीजीको लाने वाले है……।
राष्ट्रवादी काँग्रेसच्या धोरणांविषयक जाहिरातीमुळे चांगलाच कहर केलाय. जसे माझी मुलगी अधिकारी झाली. ती पवार साहेबांच्या महिला धोरणामुळे. म्हणून माझं मत………. राष्ट्रवादीच्या या जाहिरातींचे विडंबन केले जात आहे. आमच्या शेजारी मुलगी झाली....ती पवार साहेबांच्या धोरणामुळे…. नेहमी खरे बोलावे, खोटे बोलू नये....नाहीतर तोंडाचा कँन्सर होतो, अशा प्रकारची पोस्ट महाराष्ट्राभरात व्हॉट्सअ‍ॅप आणि फेसबुकच्या माध्यमातून भटकंती करीत आहे. आता सन्नी लिओनच्या नावाने सुरू झालेल्या पोस्टमुळे तरुणांचा चांगलाच टाईमपास होतोय. मी बॉलिवूडमध्ये आली ती, पवार साहेबांच्या महिला धोरणामुळे….काँग्रेसनेही विविध प्रकारच्या जाहिराती सुरू केल्या आहेत. त्यात प्रामुख्याने राहूल गांधीना दाखवून मै नही, हम... हर हाथ शक्ती, हर हाथ तरक्की अशी जाहिरात सुरू आहे. त्याचे तुम नही हम.....हर हर शक्ती, काँग्रेससे करो मुक्ती असे विडंबन केले आहे. शिवाय किशोरवयीन मुलांच्या तोंडून काँग्रेसच्या गुणगान गाणा-या जाहिराती सुरू आहेत. महाराष्ट्र नवनिर्माण सेनेने राज ठाकरे आणि रेल्वे दाखवून मराठी खासदारांची गरज कशी आहे, हे पटवून देत आहेत. शिवसेनेने चला दिल्ली जिंकुया , भगवा झेंडा फ डकवूया, अशी जाहिरात सुरू केली आहे.
सोशल मिडियावर प्रारंभी आम आदमी पक्षाचा बोलबाला होता. निकलो बाहर मकानोसे, जंग लढो बेईमानोसे, इस बार चलेगा झाडू अशी जाहिरात करण्यात आली. उत्तरप्रदेशात समाजवादी पक्षाने केलेल्या जाहीरातीत मने के है मुलायम, और इरादे लोहा है...... बहुजन समाज पक्ष, तृणमूल काँग्रेस, द्रमुक या पक्षांनी आपापल्या प्रांतात पोस्टरबाजी केली आहे. गेल्याच आठवड्यात समाजवादी पक्षाचे मुलायमसिंग यादव आणि अबू आझमी यांच्या बेताल वक्तव्याचा सोशल मीडियावरून चांगलाच समाचार घेण्यात आला होता. काही विडंबनकारांनी त्या संधीचा पुरेपूर फायदा घेत यादव आणि आझमींवर काव्यपंक्ती तयार करून व्हॉट्सअ‍ॅप वापरकर्त्यांची हौस पुरविली.
एकूणच या जाहिराती मतदारांना प्रभावित करण्यासाठी आहेत. याशिवाय आता लिखित आणि व्यंगचित्रांच्या माध्यामातून फेसबुक, ट्वीटर आणि व्हॉट्सअ‍ॅपवर चांगलाच भडीमार सुरू झालाय. त्याचा प्रभाव मतदारांवर किती पडेल, हे १६ मे रोजी दिसून येईल आणि विडंबनकारांना चविष्ट लिखाणसुद्धा करता येईल.
------------------------
नोट नाही घेणार
पण, नोटा देणार
दि. १ १ एप्रिल २०१४
उमेदवार पसंत नसेल, तर नोटाचा वापर करा, असा एक संदेश व्हॅट्सवरच्या
ग्रुपमध्ये आला आणि लगेच एका खेड्यातील एका तरुणाने त्यावर आपली कॉमेन्ट्स टाकली. अहो काय सांगता? नोटा घेऊन मतदान करणार नाही आम्ही. ते वाचून त्याच ग्रुपमधील अनेक फेरन्ड्सला हसू आले. इतक्यात एकाने "नया है वह"ची पोस्ट टाकली. नोटा घेऊन मतदान करणार नाही, ही त्याची कॉमेन्ट्स प्रामाणिक आणि जागृत मतदार म्हणून योग्य होती. पण, यातील नोटाचा अर्थ त्याला कळला नव्हता. म्हणून त्याची थोडी गोची झाली. यंदा लोकसभा निवडणुकीत पहिल्यांदाच नोटाचा प्रयोग होणार आहे. यावेळी ईव्हीएममध्ये नन ऑफ द अबाऊ म्हणजेच नोटाचा पर्याय दिला आहे. जर मतदारांना कोणत्याही उमेदवाराला मतदान करायचे नसेल तर नोटाचा पर्याय त्यांच्यासाठी उपलब्ध राहणार आहे. एखाद्या मतदाराला नोटाचा उपयोग करायचा असेल तर एक फॉर्म भरुन द्यावा लागत असे; परंतु आता लोकसभा निवडणुकीत असा फॉर्म भरून देण्याची गरज भासणार नाही.
लोकसभेचा गाजावाजा मोठा
साराच उमेदवारवर्ग खोटा
मतदार राजा, तु नाही छोटा
पसंत नसेल, तर दाब नोटा
या नोटाचा प्रचार काही सामाजिक
संस्था करीत आहेत. विदर्भात
वेगळ्या राज्याच्या मागणीला समर्थन न देणा-या उमेदवारांना पराभूत करा आणि नोटाची बटन दाबा असा प्रचार स्वाभिमानी विदर्भ संघटनेने सुरू
केला आहे. विदर्भ जनता पक्ष यांनी जोरदार मोहिम सुरू केली आहे. ठाणे मुंबई सीमेवरील कोपरी मुलुंड परिसरातले जवळपास २०,००० नागरिकांनी डंपिंग ग्राऊंडच्या मुद्द्यावर या निवडणुकीत नोटाचा पर्याय स्वीकारणार आहेत.
रत्नागिरी लोकसभा क्षेत्रातही महाराष्ट्र नवनिर्माण सेनेने नोटाचा वापर करण्याचा आवाहन केले आहे.
उमेदवार पसंत नाही, असे सांगण्यासाठी पूर्ण फार्म भरून देण्याची पद्धत होती. मात्र, अनेक मतदारांना त्याची माहिती नव्हती. आता व्होटींग मशीनवर नोटाची बटn आल्याने आपला हक्क बजावता येणार आहे. निवडणूक कोणतीही असो. प्रचार, आश्वासने आणि मतदानाच्या दिवशी पैशाचा भडीमार चालतो. अमाप पैसा खर्च करून लोकप्रतिनिधी होण्याचे स्वप्न राजकारणात उतरलेल्या पुढा-यांचे असते. जनतेची सेवा करण्यासाठी अमाप पैसे खर्च करण्याची गरज आहे का?
मग, हे निवडून येणारे लोकप्रतिनिधी खरोखर विकासकामे करतील काय, याची कोणतीही शाश्वती राहिलेली नाही. म्हणूनच उशिरा का होईना, स्वातंत्र्यांच्या इत्नया वर्षानंतर परिवर्तनाची एक लाट देशात येवू पाहत आहे. मात्र, त्या लाटेला मनोटांफचा वापर करून परतवून ावण्याचे काम गर्भश्रीमंत राजकारणी करू पाहत आहेत. देशात सर्वात जास्त सत्ता काँग्रेसने भोगली. मात्र, नागरिकांच्या अपेक्षा आणि देशाची आर्थिक स्थिती सुधारण्यात पाहिजे तसे यश आले नाही. दुसरीकडे काँग्रेसची सत्ता उलथून लावण्यासाठी अनेक पक्ष तयार झाले. देशात राष्ट्रीय, प्रादेशिक आणि स्थानिक असे हजारो पक्ष स्थापन झालेत. एक ना धड भाराभर chiध्या झाल्या. एकाही पक्षाला देश सुधारण्यात यश आले नाही. आता अरvद केजरीवाल देश सुधारण्यासाठी निघालाय. पण, कोणतेही नियोजन नाही. केवळ भ्रष्टाचार...भ्रष्टाचाराविरुद्ध ओरडून देशाचा विकास करण्याचा प्रयत्न सुरू आहे. पण, ज्यांना एकावरही विश्वास नाही, अशांना नोटाची बटन दाबण्याची ही संधी आहे. विदर्भ जनता पक्ष आणि विदर्भ राज्य हलबा सेना यांना संपूर्ण नागपूर मध्ये वं इतर जिल्ह्यात चांगला प्रतिसाद आहे
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
आपलं सरकार
बोल बच्चन @ देवनाथ गंडाटे
दि. १ एप्रिल २०१४
----------------------------
लोकसभेच्या सार्वत्रिक निवडणुकीची रणधुमाळी जोरात सुरू आहे. त्यातच मुंबईच्या चित्रनगरीत सध्या एकच चर्चा चाललीय. ती म्हणजे पक्षप्रवेश आणि लोकसभा उमेदवार म्हणून नामांकन भरल्याची. सारेच उठसूठ राजकारणात जाऊ लागलेत. त्यामुळं दिग्दर्शक-निर्मात्यांना चित्रपटांची चिंता वाटू लागली आहे. सारेच राजकारणात गेले तर कसं होईल आपल्या फिल्म इंडस्ट्रीजचे, असा प्रश्न त्यांच्या मनात सतावू लागलाय. त्याचाच हा किस्सा.
एका चित्रपटाच्या अनुषंगाने एक दिग्दर्शक निर्मात्याला काही नायक-नायिका हव्या होत्या. त्यासाठी तो ड्रीमगर्ल हेमामालिनीकडे गेला. मॅडम, आपलं सरकार चित्रपटासाठी आपण भूमिका कराल काय? अशी विचारणा केली. मात्र, हेमाजींनी नकार देत, अभी तो मेरे पास टाईम नही, मोदीजीको पीएम बनाना है. निराश झालेल्या दिग्दर्शकाने मग, दिपाली सय्यद या मराठी अभिनेत्रीची भेट घेतली. चित्रपटाचे कथानक सांगितले. ऐकून ती भारावली. दिग्दर्शकही खूश झाला अन मन मे लड्डू फूटा. पण, झाले ते उलटे. दिपालीने आम आदमी पक्षाच्या तिकिटावर नगरची उमेदवारी मिळविली. निराश झालेल्या दिग्दर्शकाने फोन करून दिपालीला विचारले. का हो मॅडम. तुम्ही तर होकार दिला होता ना. मग, काय झाले?. त्यावर ती म्हणाली, तुम्हीच तर म्हणाले आपलं सरकारमध्ये काम करा. मग, सरकार बनण्यापूर्वी खासदार बनायला नको. हिरमुसल्या मनानं परतलेल्या दिग्दर्शकानं अभिनेत्रींचा नाद सोडला आणि अभिनेत्यांना शोधणे सुरू केले. परेश रावल यांची भेट घेतली. सारं समजावून सांगितलं. दोन दिवसांत कळवितो, असे रावल बोलले. पण, दुस-याच दिवशी वृत्तपत्रात परेश रावल भाजपचे उमेदवार म्हणून बातमी झळकली. दिग्दर्शकाने ओ मॉय गाड म्हणत डो्क्यावर हात ठेवला. पुढे, महेश मांजरेकर यांच्याकडे विनवणी सुरू केली. पण, काही फायदा झाला नाही. त्यांनीही मनसेच्या उमेदवारीत व्यस्त असल्याचे सांगत डॉ. कोल्हेंकडे जाण्याचा सल्ला दिला. बंगल्यातून चहा-पाण्याविना परतलेल्या दिग्दर्शकाने त्यांची जागा डॉ. अमोल कोल्हे भरून काढतील, या आशेनं त्यांच्याकडे गेले. पण, बघतात तर काय त्यांनी हातात शिवधनुष्य घेतला होता. शेवटचा पर्याय नंदू माधव होते. त्यांनी होकार दिला. हरकत नाही, असे सांगत त्यांनीही दिपाली सय्यदचा किस्सा गिरविला. आपलं सरकार आणू. पण आधी लोकसभा जिंकू. मग, या दिग्दर्शकाने राखी सावंतला गाठले. पण, तिची भाषाच निराळी. का, कशासाठी? असे टर्रकविणारे प्रश्न करीत राहील. आपलं सरकार ना. नक्कीच साकार करू. पण, ते राष्ट्रीय आम पक्षाच्या तिकिटावर. तिच्यापुढे काय बोलावे, तिला कसं समजवावं, हे त्या दिग्दर्शकाच्या नाकीनऊ आले होते. पण, ती हट्टी आणि जिद्दी स्वभावाची. या देशात दोनच गोष्टी मोठ्या. एक मीडिया आणि मी (राखी), अशी ती बडबडत होती. एक नंबरची ऑयटमबाज ही राखी एकदिवस दिल्लीतही गेली होती. मै दिल्ली की चाय पिने आयी हू, अशी जोराजोरानं ओरडत कमळाचं फूल मागत होती. काय म्हणावं या पोरीला.
या राजकारणामुळे वैतागलेल्या दिग्दर्शकानेही आपलं सरकार या चित्रपटाचा नाद सोडलाय म्हणे. पण, या अभिनेत्यांच्या डो्नयातील राजकारणाचं भूत उतरल्यावर चित्रपटाचे चित्रिकरण करणार असल्याचे समजते.
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
‘चट पक्षांतर, ‘पट' उमेदवारी
देवनाथ गंडाटे
९९२२१२०५९९
दि. 18 मार्च २०१४
-------------------
लोकसभेचे वेळापत्रक जाहीर होताच निवडणुकीच्या रणधुमाळीने चांगलाच रंग घेतला आहे. होळीच्या पर्वावर अनेकांनी एकमेकांना शुभसंदेश आणि रंगपंचमीचा गुलाल पाठवून जवळीकता साधण्याचा प्रयत्न केला. त्यातही सोशल मिडियाच्या माध्यामा तून चांगलाच प्रचार सुरू केला आहे. मोबाईल एसएमएसपेक्षाही भारी वजन असलेल्या व्हॅॉट्सअपचा लाभ आम आदमी पक्षाने घेतला आहे. म्हणायला आम आदमी असलेतरी अनेकांजवळ महागडे मोबाईल आणि त्यात टूजी, थ्री जी कनेक्शन आहेत. त्यामुळे व्हॉॅट्सअॅपवर ‘आपचे अकाउंट सुरू झाले आहे.
चंद्रपूर सारख्या शहरातील अनेक नवतरुण माध्यमातून आपला उमेदवाराचा प्रचार सुरू केलेला आहे. शेतकरी संघटनेचे वामनराव चटप यांनी आम आदमी पक्षात ‘चट पक्षांतर, ‘पट उमेदवारी मिळविली. गत पाच वर्षांपासून लोकसभेसाठी तालीम करीत असलेल्या चटपसारखा चेहरा आपला मिळाल्याने विजयाची मोठी शाश्वती निर्माण झाली आहे.
तरुण, वयस्क , शेतकरी आणि महिला वर्गात चपटांचे नाव पोहोचविणसाठी गावातील प्रमुुख मोबाईल क्रमांक आणि अनेक ग्रुपमध्ये जुळून, नवीन क्रमांक शोधून एसएमएस पाठविले जात आहे. ‘ नया है वह टपोरी डॉलॉगला हाणून पाडण्यासाठी आता ही तरुण मंडळी कुछ करके दिखाना है, चटप को चुनके लाना है, अशी म्हण पुढे आणून प्रचाराची धुरा वेगात सुरू केली आहे.
आपल्या हातात असणारा, कान आणि डोळ्यांच्या माध्यमातून संपूर्ण मनोव्यापार आणि भाव विश्वाला व्यापणारा मोबाइल आता जणू शरीराचा एक भागच बनला आहे. अगदी खेड्याातील रोजंदारीवर काम करणा-या अशिक्षित तरुणांपासून तर फ़ेसबुक, ट्विटर आणि व्हॉट्सअॅपमय जगणा-या शहरी माणसार्पंत पोहचणसाठी हे आम तरुण राजकारणाचा कोणताही गंध नसताना देखील रात्रंदिवस एक करीत आहेत.
ऑनलाइन कट्टयावर मात्र ‘पॉलिटिकल टिवटिव बहर येऊ लागला आहे. व्हॉट्सअॅॅपच्या एका ग्रुपवर सर्वपक्षीय मित्रपरिवार असल्याने अनेक वाद विवादसुद्धा वाचाला मिळत आहेत.
सोळाव्या लोकसभेचं रणशिंग सुरू झाल्या नंतर पोस्टर-बॅनरयुद्धाला सुरुवात झाली आहे.. मतदाराला आपले करण्यासाठी प्रयत्न सुरू झालेत. कारण त्यांना ठाऊक आहे की, एक दिवसापुरता का होईना, तो ‘राजा’ असणार आहे म्हणून त्याला तसं भासवणं तरी भाग आहे. म्हणून सगळा आटापिटा चालला आहे. आरोप-प्रत्यारोपाची राजकीय धुळवड तर आधीपासून सुरू झाला आहे.
निवडणूक नुसती जाहीर झाली आणि गावागावातलं वातावरण बदलू लागले आहे. यंदा चटप आणि आपच उमेदवारीमुळे अचानक वेगळी हवा वाहू लागली आहे. एरवी निष्किय असलेल्या कार्यकर्त्यांमध्ये एकदम चैतन्य दिसून येत आहे. तरुणांना बदल अपेक्षित आहे. विकासाच दृष्टीने नवा शिलेदारदेखील. त्यामुळे निवडणूक हा विषय सगळ्यांनी अतिशय गंभितेने घेतलेला दिसू लागला आहे. टीव्ही आणि न्यूज चॅनेलचं प्रस्थ असलेला काळात तरुण मंडळी कधी नव्हे यंदा निवडणुकीची चर्चा करू लागले आहे. गली पासून दिली पर्यंतचे विषय चर्चीले जात आहेत. प्रत्येक जण राजकारणातला तज्ज्ञ असल्यासारखा त्यात सह्भागी होऊ लागला आहे. पूर्वी उमेदवार जाहीर झाल्याचं वर्तमानपत्रांतून कळायचं आणि ख-या अर्थाने लगबग सुरू व्हायची. आता मात्र तसे राहिलेले नाही।फ़ेसबुकआणि व्हॅट्सअॅपमुळे क्षणात माहिती कळू लागली आहे.
व्हॉट्सअप-टेलिग्रामवरून मेसेजस पाठविण्यास सुरुवात झाली असली तरी या मेसेजेसमुळे काही ङ्गरक पडणार नाही, असा समज करून बसलेल्या विरोधी पक्षांचा निकाल 16 मे रोजी रखरखत्या उन्हात लागेल.
------------------
परिर्वतनासाठी मतदान टक्केवारी वाढणे गरजेचे
जुने काय झाले, नवीन काय बदल हवेत, याचा देशभरात विचार सुरू असताना मतदानाची टक्केवारीही वाढणे गरजेचे आहे. नाहीतर काय होईल की, मुठभर लोकांनी मतदान करून संपूर्ण लोकसभेचा खासदार बनविणे, उचित ठरत नाही.
पूर्वीचा आणि आताचा चंद्रपूर लोकसभा मतदार संघ आणि आजवर निवडून गेलेल्या लोकप्रतिनिधींवर एक नजर टाकली, तर असे लक्षात येते की, येथे केवळ पंजा आणि कमळ या बोधचिन्हावरच रबरी फुलीचा शिक्का बसला.. १९७७-८०च्या काळात विश्वेश्वरराव राजे वगळता गेल्या २४ वर्षांच्या कार्यकाळात केवळ तीनच व्यक्ती खासदार होऊ शकले. प्रत्येकाला दोन ते तिनदा खासदार होण्याचा मान मिळाला. याचाच अर्थ असा की येथील मतदारांनी परिवर्तनाची दिशा न अवलंबता केवळ पक्षीय राजकारणातून मतदान केल्याचे दिसून येते. पण, तसेही म्हणणे उचित नाही. आजवर झालेले हे तिन्ही हे लोकप्रतिनिधी त्यांच्या त्यांच्या काळात प्रभावी ठरले होते. शांताराम पोटदुखे यांनी पंतप्रधान पी. व्ही. नरqसहराव यांच्या कार्यकाळात अर्थराज्यमंत्री पद भूषविले. नरेश पुगलियांसारख्या मातब्बर आणि प्रभावी नेत्यामुळे येथील कामगारांना न्याय मिळाला. पुढे हंसराज अहीर यांच्या रुपाने सामान्य माणूस खासदार झालेला दिसतो. लोकप्रतिनिधी प्रभावी होते. पण, पाहिजे तसा विकास झाला नाही, ही बोंब आता मतदारच मारू लागले आहेत. दुसरीकडे जिल्ह्याच्या साक्षरतेकडे बघितले पाहिजे. साक्षरतेअभावी केवळ मतपत्रिकेवरील चिन्ह बघून मतदान करण्याची पद्धत होती. ग्रामीण भागातील जुन्या महिलांना आजही दुसèयाने सांगितलेल्या चिन्हावरच शिक्का मारण्यावर विश्वास होता. पण, आता काळ बदललाय. ५५ वयोगटातील शहरी महिला, तर ४० वर्ष वयोगटातील ग्रामीण महिला आता शिक्षित झाल्यात. शिवाय ग्रामपंचायत, नगरपालिका, पंचायत समिती, जिल्हा परिषद या स्थानिक स्वराज्य संस्थेवर लोकप्रतिनिधी म्हणून ५० टक्के आरक्षणातून सत्तेची समान संधी मिळाली. परिणामी वरच्या सत्ताकेंद्रात चांगली माणसे निवडून येवू लागली आहेत. २४ वर्षांपूर्वी आणि त्यानंतरच्या काळात म्हणजे २०१४ पर्यंत साक्षरतेचे प्रमाण वाढले आहे. त्यामुळे रबरी फुलीचा शिक्का मारण्याची पद्धत जावून बटन दाबण्याची वेळ आली. त्यामुळे साक्षर तरुण पिढीने आता बदल घडविणे अपेक्षित आहे.
मात्र, सत्तेची लालसा, निवडणूकीत होणारा अमाप खर्च आणि भ्रष्ट विचारप्रवृत्ती यामुळे सारी साक्षरता पाण्यात गेल्यासारखी वाटते. याच कारणातून सत्ता मिळाल्यानंतर केवळ कमाई हेच सिद्धांत ठेवून लोकप्रतिनिधी वाटचाल करीत आहेत. पण, आता ते बदलले पाहिजे. त्यासाठी सुदृढ मतदार आणि दृढनिश्चियी लोकप्रतिनिधी तयार होणे अपेक्षित आहे. दुसरीकडे हे सारे चित्र बदलण्यासाठी मतदानाची टक्केवारी वाढण्याची गरज आहे. चंद्रपूर लोकसभा मतदारसंघात आजवर झालेल्या मतदानाच्या टक्केवारीवरून नजर फिरविली तर निवडून जाणाèया लोकप्रतिनिधींना अल्पमतांचा पाqठबा होता हे सिद्ध होते. गत २००९च्या निवडणुकीत मतदानाची अंतिम टक्केवारी ५८.४५ एवढी आहे. यामध्ये पुरूषांची टक्केवारी ६२.४१ तर महिलांची ५४.१९ इतकी आहे. राजुरा विधानसभा क्षेत्रात सर्वाधिक ६५.२८ तर चंद्रपूर क्षेत्रात केवळ ५१.९७ टक्के मतदान झाले.
राजुरा विधानसभा क्षेत्रात ६५.२८ टक्के मतदान झाले. तेथे १ लाख ६९ हजार २१४ मतदारांनी मतदान केले. यामध्ये ९२ हजार ४२५ पुरूष तर ७६ हजार ७८९ महिला मतदारांचा समावेश आहे. चंद्रपूर विधानसभा क्षेत्रात ५१.९७ टक्के मतदान झाले. येथे १ लाख ४५ हजार १०८ मतदारांनी मतदान केले. ७९ हजार ७०२ पुरूष तर ६५ हजार ४०६ महिलांचा समावेश आहे. बल्लारपूर विधानसभा क्षेत्रात ५७.९८ टक्के मतदान झाले. तेथील १ लाख ५९ हजार १२८ मतदारांनी त्यांचा हक्क बजावला असून त्यात ८५ हजार ५१० पुरुष तर ७३ हजार ६१८ महिला मतदारांचा समावेश आहे. वरोरा विधानसभा मतदारसंघात ५८.६६ टक्के मतदारांनी मतदान केले. यामध्ये १ लाख ३५ हजार १७ मतदारांचा समावेश आहे. त्यात ७६ हजार १२४ पुरूष तर ५८ हजार ८९३ महिला मतदारांचा समावेश आहे. वणी क्षेत्रात ६०.८० टक्के म्हणजे १ लाख ४५ हजार ५८३ मतदारांनी मतदान केले. यात ८२ हजार ९३६ पुरूष तर ६२ हजार ६४७ महिला मतदारांचा समावेश आहे. आर्णी विधानसभा क्षेत्रात ५६.६९ टक्के झाले. यामध्ये १ लाख ४३ हजार ४२२ मतदारांनी मतदान केले. यामध्ये ७९ हजार ७९३ पुरूष तर ६३ हजार ६२९ महिलांचा समावेश आहे.
या लोकसभा क्षेत्रातील एकूण १५ लाख ३५ हजार ४८९ मतदारांपैकी ८ लाख ९७ हजार ४७२ मतदारांनी मतदानाचा हक्क बजावला. यात ४ लाख ९६ हजार ४९० पुरूष तर ४ लाख ९८२ महिला मतदारांचा समावेश होता.
आता पाच वर्षांनी ही परिस्थिती बदलली आहे. सहा विधानसभा मतदारसंघातील जिल्ह्यात एकूण १६ लाख ८७ हजार ३७८ मतदार असून, यात ८ लाख ८१ हजार ५३० पुरुष तर ८ लाख ५ हजार ८४३ महिला मतदार आहेत. चंद्रपूर लोकसभा मतदारसंघात एकूण १७ लाख १५ हजार २५४ मतदार असून यात ९ लाख २ हजार ८२६ पुरुष तर ८ लाख १२ हजार ४२८ महिला मतदार आहेत. चंद्रपूर लोकसभा मतदारसंघात यवतमाळ जिल्ह्यातील वणी व आर्णी विधानसभा मतदारसंघांचा समावेश आहे.
१८ ते २० वर्षे वयोगटात नोंदणी झालेल्या मतदारांची एकूण संख्या २२ हजार २७१ असून या वयोगटातील एकूण मतदार ४३ हजार ९९२ आहेत. अजूनही काही तरुणांनी मतदार यादीत नाव नोंदविले नसून त्यांनी मतदार यादीत नाव नोंदवावे, असे आवाहन जिल्हाधिकाऱ्यांनी केले. चंद्रपूर जिल्ह्यात पुरुष मतदारांच्या प्रमाणात स्त्री मतदार ९५९ असून त्यापैकी ९१५ महिलांनी मतदार यादीत नाव नोंदविले आहे. २०११ च्या जनगणनेनुसार जिल्ह्याची लोकसंख्या २२ लाख ४२ हजार ८६४ असून यापैकी १६ लाख ८६ हजार ५०१ असे मतदार आहेत. लोकसंख्येच्या प्रमाणात मतदारांची टक्केवारी ७५.१९ एवढी आहे. मग, केवळ ५० ते ५५ टक्केच मतदान होत असेल आणि १० ते १५ उमेदवार असतील, तर प्रत्येकाला किती टक्के मतदान मिळाले, याचाही विचार होणे गरजेचे आहे. मागील लोकसभा निवडणुकीत हंसराज अहिर ३३.५५ टक्के, नरेश पुगलिया २९.९४ टक्के, तर वामनराव चटप यांना १८.८२ टक्के आणि दत्ताभाऊ हजारे यांना केवळ ६.४ टक्के मत मिळाले. उर्वरित उमेदवार एक ते शुन्य टक्क्यावर होते. ही संपूर्ण आकडेवारी परिवर्तनासाठी qचतनीय आहे.
दि. ४ फेब्रुवारी २०१४
हिंदीत नितीनचा अर्थ शांत असा होतो. अगदी अशाच स्वभावाचा नितीन आम आदमी ते उद्योगपती असा प्रवास करून समाजकारणातून राजकारणाकडे वळत आहे. चंद्रपुरातील पठाणपुरा येथे सामान्य परिवारात जन्मलेले नितीनचे वडील किराणा दुकान चालवीत असत. नितीनने शिक्षणानंतर संगणक प्रशिक्षण केंद्र सुरु केले. त्यानन्तर निप्पो कंपनीची स्थापना केली. या कंपनीतून अनेकांना शुद्ध पाणी मिळू लागले. गेली अनेक वर्षे हा उद्योग विस्तारल्यानंतर मिळणा-या वेळेतुन सामाजिक उपक्रम सुरु केले. आपल्या वाढदिवसानिमित्त स्थानिक चांदा क्बल मैदानावर सर्व क्षेत्रातील समाजसुधारक आदर्श व्यक्तींचा सत्कार केला. मुंबई, दिल्ली, नागपूर, नासिक, नांदेड, हैदराबाद येथेही कार्यक्रमांचे आयोजन करण्यात आले.
अनेकांनी नितीनला वेडा ठरविले. पण नितीनने टीकेकडे दुर्लक्ष करीत आपले काम सुरूच ठेवले. नितीन पोहाणे यांच्या नेतृत्त्वात इ मीटर विरोधात ऑटोचालकांचा मोर्चा काढत सरकारच्या आदेशाचा विरोध व्यक्त केला. मात्र वृत्त वाहिन्याचा पसारा असतानांही कुणी दखल घेतली नाही. मोर्च्याचा प्रतिसाद बघता अनेक राजकीय पुढारी आणि सामाजिक संघटना अचंबित झाल्या. नितीन ने मध्यंतरी कांजी' ला लघुचित्रपट साकारला होता. प्रत्येक वेळी काहीतरी वेगळे करण्याचा नितीन चा प्रयत्न असतो. मोठी स्वप्ने बघून ती साकारण्याचा प्रयत्न नितीन करीत असतो.
कुठल्याही पक्षात किंवा संघटनेत कार्यकारी मंडळ वा कार्यकारीणी असा एक मोजक्या महत्वाच्या सदस्यांचा गट असतो. पदाधिकारी वा नेत्यांच्या नावाने वा नेतृत्वाखाली चाललेल्या कारभाराला वेळोवेळी सल्लामसलत करायला किंवा आढावा घेण्यात मदत करायला असा गट सज्ज असतो. झालेल्या कामाचे अवलोकन करून त्यातल्या त्रुटी दाखवणे, त्याची चाचणी वा छाननी करणे, सुधारणा सुचवणे; यासाठी ही समिती मदत करत असते. अशी समिती नितीन ने स्थापन केली नाही. मात्र जाणकाराचे सल्ले घ्यायला ते विसरत नाहीत. शांत स्वभाव असला तरी प्रसंगी चुकीच्या बाबींना कडाडून विरोध करतो. अनेकदा त्याच्या स्मार्ट राहनीमानावर टीका होते. सूट बुटाचा तरुण समाज सेवा करेल काय, असा प्रश्न उपस्थित करतात. पण, नितीन ला नीट नेटकेपणा आवडतो. वक्तशीरपणा आणि दिलेला शब्द पाळण्याची वृत्ती कायम आहे. समाजकारणातून राजकारणाक डे वळत असताना अनेकजण वेगळ्या नजरेने बघू लागले आहेत. पण नितीन सारख्या तरुणाने आता राजकारणाकडे वळण्याची गरज आहे. समाजकारणातून राजकारणाकडे वळत असताना अनेकजण वेगळ्या नजरेने बघू लागले आहेत. पण नितीन सारख्या तरुणाने आता राजकारणाकडे वळण्याची गरज आहे.
आंदोलनाच्या निमित्ताने त्यांनी फ़ेसबुक व मोबाईल माध्यमातून लोकांचा जबरदस्त प्रतिसाद मिळवला होता. मग त्याचे प्रतिबिंब माध्यमातून पडत गेले. आंदोलनात मिळणारा प्रतिसाद मिळाल्यानंतर राजकीय आखाड्यात उतरण्याचा पवित्रा घेतल्याने जुन्या प्रस्थापित नेत्यांची घाबरगुंडी उडाली आहे. राजकारण म्हणजे घाण, उकिरडा, भ्रष्टाचार असे म्हटले जाते. पण, तरुण नेते नितीन आता हि घाण नक्कीच साफ करतील यात शंका नाही.
दि. १ फेब्रुवारी २०१४
यांनी आपली राजकीय गाडी आता दिल्लीच्या वाटेने वळविली असून, येत्या लोकसभा निवडणुकीत ते दिल्लीचा किल्ला लढविणार असल्याचे स्पष्ट संकेत आहेत. यातच त्यांनी आप सोबत हातमिळवणी केली आहे. त्यामुळे मोठे चित्र बदलण्याची शक्यता आहे. जर चटप यांना आप ची तिकीट मिळाली नाही तर, ते कार्यकर्ता म्हणून आप च्या अन्य उमेदवाराचा प्रचार करतील असे वाटत नाही. कारण त्यांनी केवळ लोकसभेच्या निवडणुकीसाठीच आजवर मोर्चे बांधणी केली आहे. त्यामुळे ती व्यर्थ जाईल. तिकीट मिळाली नाही तर, ते शेतकरी संघटना किंवा अपक्ष उमेदवार म्हणून राहू शकतात. कारण ते मुळचे राजकारणी आहेत. राजकारणी हे खुर्ची आणि सत्तेशिवाय जगू शकत नाही.
‘शेतकऱ्यांना घामाचे दाम मिळावे’ पासून ‘त्यांना खऱ्या अर्थाने स्वातंत्र्य मिळावे’ यासाठी २५ वर्षापासून शेतकरी संघटनेचे काम करताना स्वतंत्र भारत पक्षाचे राज्याध्यक्ष अ‍ॅड. वामनराव चटप हे खासदार शरद जोशी यांचे खंदे समर्थक आहेत. मात्र संघटनेची ताकद केवळ राजुरा विधानसभा मतदारसंघापुरती मर्यादित आहे. याची जाणीव असल्याने चटप यांनी आता आप हीच संधी साधून उमेदवारीचा प्रचार सुरू केला आहे. काही वर्षापूर्वी शेतकरी संघटना युतीसोबत होती. तेव्हा संघटनेचे आमदार वामनराव चटप यांनी चंद्रपूर लोकसभेची जागा मागितली. ती न मिळाल्यानेगत निवडनुकीत स्वतंत्र लोकसभा लढली. यावेळी आप ची तिकीट मिळाल्यागत प्रचारच सुरू केल्याने या नव्या समीकरणाचा फायदा नेमका कुणाला होतो याविषयी कमालीची उत्सुकता आहे. खरे तर शरद जोशी यांच्या शेतकरी संघटनेने २००४ साली भाजपाशी युती केली होती. त्याच भरोशावर खासदार झाले. आता आप ची टोपी घालून गेलेली पत पुन्हा मिळविण्याचा प्रयत्न सुरु आहे.
८ नोव्हें, २०१३ ला चंद्रपूर येथे झालेल्या शेतकरी संघटनेचे 12वे संयुक्त अधिवेशनात लोकसभा निवडणुकीच्या पार्श्वभूमीवर माजी आमदार ऍड. वामनराव चटप यांची उमेदवारी घोषित करण्यात आली. कट्टर विदर्भवादी चटप यांनी ६ डिसें, २०१३ रोजी प्रतिविधान सभेच्या मुख्यमंत्रिपदावर बसविण्यात आले होते.
राजुरा विधानसभा मतदारसंघाचा संतुलित विकास करून एक प्रगतिशील मतदारसंघ म्हणून पुढे आणण्याचे बरेच श्रेय आमदार, शेतकरी संघटना समर्थित स्वतंत्र भारत पक्षाचे प्रश्नंताध्यक्ष अ‍ॅड. वामनराव चटप यांना आहे. १५ वर्षे विधानसभा सदस्य असलेले अ‍ॅड. वामनराव चटप यांची कारकीर्द उल्लेखनीय आहे.
आंध्र सीमेवरील या मतदारसंघाची स्थिती पूर्वी अत्यंत दयनीय होती. रस्ते, पूल, विद्युतीकरण, शासकीय व शैक्षणिक कार्यासाठी इमारती, सिंचन, वैयक्तिक लाभाच्या योजना यांचा मोठा अनुशेष होता. अ‍ॅड. वामनराव चटप १९८९ मध्ये निवडून आले आणि मतदारसंघाचा चेहरामोहरा बदलून गेला.
जिवती तालुक्यातील १२ गावे राज्य शासनाने आंध्रप्रदेशला देण्याच्या निर्णयाविरोधात आमदार चटप यांनी विधानसभेत आवाज उठवला व लोकांची चळवळ उभारली. राजुरा मतदारसंघात मोठय़ा प्रमाणात औद्योगिकरण सुरू आहे. त्यामुळे वाढते प्रदूषण व कंत्राटी कामगारांच्या समस्या याबाबत चटप फारसे गंभीर राहिल्याचे दिसत नाही. राजुरा शहरात वनउद्यान वगळता सुशोभिकरणासाठी मोठा निधी दिला नाही. वर्धा नदीवरून सिंचनाचे छोटे प्रकल्प होण्याच्या शक्यतेबद्दल आमदार चटप यांच्याकडून फारसे प्रयत्न नाहीत. आरोग्याच्या सर्व सुविधा व निधी असतानाही माणिकगड पहाडावर कुपोषण सुरूच आहे.
हे कोणताही राजकीय गंघ नसलेला व्यक्ती आहे. त्यामुळे ते निवडनुकीत तग धरतील काय हा प्रश्नच आहे. पण, केजरीवाल यांचा आदर्श डोळ्यासमोर ठेवल्यास परिवर्तनासाठी सक्षम मन आणि ध्येयाची गरज आहे. समाज जागृतीत पुढे असलेले धोत्रे परिवर्तनासाठी पुढे येत आहेत यात दुमत नाही मात्र त्यांना भाषण कौशल्य आणि राजकीय बांधणी करता येणे महत्वाचे आहे.
चंद्रपूर लोकसभा मतदार संघातून आप चा उमेदवार निवडण्यासाठी प्रदेश कार्यकारणीच्या नेत्यांनी चंद्रपुरातील काही समाज सेवि ची भेट घेतलि. त्यात बंडू धोतरे यांचे नाव होते. चंद्रपूरचे ख्यात नाम व्यंग चित्रकार मनोहर सप्रे यांच्या मार्फतीने हि भेट झाली. प्रारंभी उमेदवारी ला नकार देणाऱ्या धोतरेनि परिवर्तनाची गरज बघून आप कडे इचछुक उमेदवार म्हणून अर्ज केला.
गेल्या १०-१२ वर्षात त्यांनी विविध उपक्रम राबविले. भविष्यात उद्भभवणाऱ्या समस्यांची जाणीव ठेवून वाघांच्या संरक्षणासाठी उपोषण, जंगल वाचविण्यासाठी अदानी प्रकल्पाला विरोध केला. अदानी विरोधी आंदोलनामुळे ते देशपातळीवर पोहचले. त्याला शहरातील अन्य संघटना आणि नागरिकांनी दिलेली साथ महत्वाची होति. २५ जुलै, २००९ ला बंडू धोतरे यांनी अन्नत्याग आंदोलन सुरू केले. तेव्हा मॅगसेसे पुरस्कार विजेते राजेंद्रसिंग यांनी भेट दिली. गोंदियामधील १३२० मेगावॉट क्षमतेच्या तिरोडा औष्णिक वीज प्रकल्पासाठी अदानी पॉवरने ताडोबा-अंधारी व्याघ्र प्रकल्प क्षेत्रात दोन कोळसा खाणींचा प्रस्ताव पुढे आणला होता. प्रस्तावित खाणींतून दरवर्षी ४० लाख टन कोळशाचे उत्पादन केले जाणार होते, तर खाणींमुळे तब्बल १६०० हेक्टरमधील वनक्षेत्र नष्ट होणार होते. परंतु केंद्रीय वन व पर्यावरण मंत्रालयाच्या उच्चस्तरीय मूल्यमापन समितीने २४ नोव्हेंबर रोजीच्या बैठकीत सदर कंपन्यांकडून पर्यावरण मंजूरीसाठी सादर झालेला प्रस्ताव खारीज करण्याचा निर्णय घेतला. पर्यावरणीय मंजुरीशिवाय कंपन्यांना या क्षेत्रात खाणकाम करता येणार नाही. खाणींचे हे दोन्ही प्रस्ताव ताडोबा-अंधारी व्याघ्र प्रकल्पाच्या राखीव क्षेत्रात मोडणारे होते. विदर्भातील पर्यावरणवादी संघटनांनी या प्रस्तावित खाणीच्या विरोधात आंदोलन सुरू केल्यानंतर राज्य व केंद्र शासनाला या विरोधाची दखल घेणे भाग पडले. येथील ‘इको-प्रो’ चे प्रमुख बंडू धोतरे यांनी वन्य जीवांच्या प्रश्नावर बेमुदत उपोषण केले होते. रेल्वे मालधक्का, धूळ प्रदूषण, बाबूपेठ उड्डाणपूल, यासारख्या प्रश्नांवर त्यांनी आंदोलन केले आहे. गेल्या वर्षी त्यांना 'संघर्ष सन्मान पुरस्कार' मिळाला. आप च्या विचारसरनीला पुढे नेइल, असा कार्यकर्ता आहे.
.jpg)
